Terwijl we de mogelijkheid onderzoeken dat de mensheid door middel van genetische modificatie naar een nieuwe soort evolueert naarmate de genetische manipulatie vordert, bespreken we of reproductieve isolatie en genetische verandering het uitsterven van Homo sapiens zullen betekenen of dat het eenvoudigweg deel uitmaakt van de evolutie. De implicaties van deze veranderingen voor de menselijke sociale structuur en het leven worden overwogen, samen met voorspellingen van het uitsterven en de evolutie van de mens en hun implicaties.
In 2011 voorspelde Yuval Harari in zijn boek Sapiens het uitsterven van het menselijk ras. Hij schetste drie scenario’s waarin de mensheid zou kunnen uitsterven, en deze trokken de aandacht van velen. Een van de scenario's die hij besprak was het uitsterven van het menselijk ras door middel van genetische manipulatie, waarbij hij voorspelde dat naarmate de genetische manipulatie vordert, mensen hun genen zullen blijven aanpassen tot het punt waarop ze zichzelf niet meer mens kunnen noemen.
Er zijn echter veel verschillende meningen over deze voorspelling. Er wordt nog steeds gedebatteerd over de vraag of we zullen uitsterven of evolueren naar een nieuwe soort. Zullen mensen zichzelf kunnen aanpassen, en zo ja, zal dit dan werkelijk een nieuwe soort creëren? Deze vragen zijn verder gegaan dan louter nieuwsgierigheid en zijn uitgegroeid tot kritische kwesties die de toekomst van de mensheid zullen bepalen.
Maar zullen we echt uitsterven? Het is allemaal speculatie, maar ik denk niet dat we zullen verdwijnen vanuit het perspectief van genetische manipulatie. In dit artikel bespreek ik eerst of genetische modificatie mogelijk is, en zo ja, dan beschrijf ik mijn gedachten of dit tot een nieuwe soort zal leiden. Ten slotte zal ik bespreken of de transformatie van mensen in een nieuwe soort het uitsterven van Homo sapiens zou betekenen.
Kunnen we onze genen verbeteren door middel van genetische manipulatie? Om problemen bij het veranderen van genen te voorkomen, moeten we eerst precies weten hoe elk gen tot expressie komt. Met meer dan 20,000 genen moeten we hun individuele basisfuncties volledig begrijpen, en moeten we weten hoe ze interageren met andere genen om tot expressie te komen. We moeten ook weten hoe deze interacties veranderen als de omgeving verandert, en we moeten al hun functies kennen, inclusief wat er gebeurt als we ouder worden, wanneer ziekteverwekkers binnendringen en als reactie op stimuli van het hormonale of zenuwstelsel. De moderne biologie en neurowetenschappen floreren op dit gebied, maar de jury twijfelt nog steeds over de vraag of we al deze mysteries kunnen oplossen.
Als genetische modificatie van het menselijk ras inderdaad mogelijk is, welke invloed zal dit dan op ons leven hebben? Genetische modificatie gaat niet alleen over het veranderen van fysieke eigenschappen. Het kan het menselijk leven op vele manieren veranderen, waaronder cognitieve vaardigheden, emotionele regulatie en ziekteresistentie. Deze veranderingen zouden een diepgaande impact hebben op onze sociale structuur, cultuur, economisch systeem en meer. Deze veranderingen zijn echter niet allemaal positief. Ethische kwesties, sociale ongelijkheid, onvoorziene bijwerkingen en andere problemen kunnen zich voordoen. Als genetische modificatie bijvoorbeeld alleen beschikbaar is voor de rijken, zou dit kunnen leiden tot nieuwe vormen van sociale ongelijkheid.
Laten we aannemen dat al het onderzoek naar het genoom is gedaan, dan ontstaat er een nieuwe uitdaging. Als je een nieuw gen introduceert, zal het dan goed functioneren in alle omgevingen, omstandigheden en interacties tussen genen? Zal het een normale cel in een kankercel veranderen? Zal het problemen veroorzaken als sperma of eieren worden gemaakt? Zal het zich op een abnormale plek uiten en ervoor zorgen dat er iets vreselijks gebeurt, zoals het laten groeien van een oor op je rug? Dit zijn slechts enkele voorbeelden van de problemen die kunnen ontstaan als genen door mensen worden bestudeerd en die buiten onze controle liggen.
Laten we zeggen dat we echt geluk hebben en een gen vinden dat het bestaande genoom kan verbeteren zonder catastrofale problemen te veroorzaken, gegeven alle 20,000 genen, hun relaties met elkaar en de verschillende omgevingen en lichaamsdelen. Maar creëert de opeenstapeling van deze genen een nieuwe soort? Om dit te bepalen moeten we begrijpen wat we bedoelen met 'biologische soorten' en 'soortvorming'.
Een biologische soort is een groep organismen die, wanneer ze met elkaar worden gekruist, reproductief levensvatbare nakomelingen kunnen voortbrengen. Hoe vergelijkbaar een wolf en een Siberische husky ook lijken, het zijn verschillende soorten omdat ze zich niet kunnen kruisen en vruchtbare nakomelingen kunnen produceren. Omgekeerd, hoe verschillend Siberische husky’s en buldoggen er ook uitzien, het zijn dezelfde soort omdat ze in staat zijn vruchtbare nakomelingen te produceren.
Soortvorming is de opkomst van een nieuwe soort, een nieuwe groep dieren die geen vruchtbare nakomelingen kan voortbrengen wanneer ze worden gekruist met een bestaande soort. Volgens de populatiegenetica is reproductieve isolatie noodzakelijk om soortvorming te laten plaatsvinden. Als verschillende populaties niet met elkaar in reproductief contact komen en zich vele generaties lang alleen binnen elke populatie voortplanten, is het mogelijk dat ze geen vruchtbare nakomelingen voortbrengen als ze zich later met elkaar kruisen. Dit komt omdat mutaties zich gedurende een lange periode binnen elke populatie kunnen ophopen, terwijl genen niet met elkaar kunnen uitwisselen, waardoor het voor hen onmogelijk wordt om zich in de toekomst te kruisen.
Harari voerde aan dat genetische verbetering zou komen van de machthebbers die het onderzoek zouden kunnen steunen. De verwachting is dat machtige mensen nakomelingen zullen krijgen met superieure genen, en dat superieure genen zich over generaties heen zullen ophopen. Ik ben het hier niet mee eens. Dit zou echter niet leiden tot reproductieve isolatie. Reproductieve isolatie zou optreden als alleen de machthebbers met elkaar zouden trouwen, maar dit is vrijwel onmogelijk. Er zal een uitwisseling van genen plaatsvinden tussen mensen zonder macht, en naarmate deze zich verspreidt, zullen andere mensen de begunstigden zijn van de superieure genen. Het gebrek aan reproductieve isolatie zou het moeilijk maken voor andere soorten dan Homo sapiens om te ontstaan.
Natuurlijk is het mogelijk dat genetische manipulatie generaties voortbrengt die niet in staat zijn reproductief met levende mensen om te gaan. Maar zou dit werkelijk uitsterven betekenen? Ik denk dat ‘evolutie’ een beter woord is dan uitsterven. Maar het maakt niet uit hoe je het noemt. Sommige mensen denken misschien dat het uitsterven is, anderen denken misschien dat het evolutie is. Maar in beide gevallen zal het scenario niets te maken hebben met ‘uitsterven’ zoals we er gewoonlijk over denken. Ze hebben misschien nieuwe genen en kunnen dingen doen die wij niet kunnen, maar het zou een verandering in een paar eigenschappen zijn, niet het 'uitsterven' van Hollywood-films. Net zoals we prehistorische mensen Homo sapiens noemen, ook al zijn ze anders dan wij, kunnen toekomstige mensen zichzelf beschouwen als mensen zoals wij, ook al zijn ze anders dan wij. Het debat over ‘uitsterven’ versus ‘evolutie’ versus ‘verandering’ is dus zinloos. Er is alleen maar de mogelijkheid dat er mensen zullen zijn die anders zijn dan wij, die anders zullen leven, denken en handelen dan wij.
Tot nu toe heb ik ideeën besproken over de vraag of Homo sapiens zal uitsterven. Ik heb besproken of genetische modificatie genetisch mogelijk is, en zo ja, of hierdoor nieuwe soorten kunnen ontstaan, en of de geboorte van iemand anders dan wij uitsterving betekent. Op basis van deze gedachten bracht ik het idee over dat Homo sapiens niet zal uitsterven. Laten we teruggaan naar de vraag die we aan het begin stelden. Zullen we echt uitsterven? Ik zou de vraag opnieuw formuleren: Zullen we evolueren? Misschien, maar zelfs als we dat doen, zullen we niet verdwijnen.
