Homo sapiens heeft intelligentie en technologie ontwikkeld als gevolg van evolutie, maar de toekomstige evolutie ervan kan door fysieke veranderingen tot zijn ondergang leiden. Of de biotechnologie zal evolueren naar nieuwe bestaansvormen of dat het ethische discours het proces zal belemmeren, is een kwestie van discussie.
Alle levende wezens evolueren om te overleven in hun omgeving. Gedurende de hele evolutie hebben organismen geprobeerd een voordeel te behalen in de strijd om te overleven door hun aanpassingsvermogen te vergroten. Het verkrijgen van een voordeel in de concurrentie met andere soorten door middel van superieure fysieke evolutie staat centraal in dit proces. Vroege organismen waren gevoelig voor zelfs eenvoudige veranderingen in het milieu, wat resulteerde in de opkomst van verschillende soorten in verschillende omgevingen. In dit evolutionaire proces werden de hersenen, vóór de komst van de homo sapiens, beschouwd als een afvalorgaan dat energie verbruikte, en zelfs toen de intelligentie zich ontwikkelde, accumuleerde de kennis niet ('A jumbo brain is a jumbo drain on the body' (2014, Yuval Harari)). Dit was echter niet het geval voor Sapiens, wiens superieure intelligentie hen in staat stelde kennis op te slaan en over te dragen, waardoor ze hun fysieke inferioriteit konden overwinnen en de concurrentie met andere soorten konden winnen om een ‘succesvolle’ soort te worden, die 7 miljard mensen verspreidde. individuen over de hele wereld.
Het succes van Homo sapiens bleef niet beperkt tot de ontwikkeling van intelligentie, maar leidde ook tot de ontwikkeling van cultuur en technologie. Met de ontwikkeling van de taal groeide de accumulatie van kennis met grote sprongen, en Homo sapiens kreeg het vermogen om de natuur te beheersen. Door vuur te gebruiken, gereedschappen te maken en samen te werken in gemeenschappen kon Homo sapiens de hulpbronnen die ze nodig hadden om te overleven efficiënt beheren. Deze combinatie van intelligentie en technologie dreef de homo sapiens ertoe hun fysieke inferioriteit te overwinnen.
Maar terwijl de evolutie van Homo sapiens ons tot nu toe steeds beter heeft gemaakt in het vergaren van kennis zonder fysieke veranderingen, zal de evolutie van Homo sapiens in de toekomst fysieke veranderingen met zich meebrengen die zullen leiden tot het einde van Homo sapiens. We analyseren dit doel vanuit een biotechnologisch perspectief.
Homo sapiens is geëvolueerd om eenvoudige verlangens op te lossen, zoals het vinden van voedsel. Toen de vroege homo sapiens aan het jagen en verzamelen waren, was hun evolutie nauw verbonden met de fysieke veranderingen die nodig waren om te overleven. Maar na de Industriële Revolutie konden homo sapiens hun voedselproblemen oplossen en nam hun algehele geluk toe. We konden nu op een dag overal op de planeet reizen waar we maar wilden, en we konden genieten van onze vrije tijd. Maar net zoals iemand die goedkoop voedsel eet, er ongevoelig voor wordt en op zoek gaat naar beter voedsel als hij in een duur restaurant eet, zo is Sapiens ook ongevoelig geworden voor geluk en zoekt hij steeds meer geluk. In hun zoektocht naar steeds meer geluk zal sapiens proberen het obstakel voor geluk, de dood, op te lossen.
Homo sapiens begon te zoeken naar manieren om bestaande organisatorische beperkingen te overstijgen. Van de elementen is koolstof het enige dat zich steeds opnieuw met hetzelfde atoom kan binden. Daarom worden verbindingen die koolstof bevatten als essentieel beschouwd voor een lichaam dat veel complexe polymeren nodig heeft, en deze koolstofverbindingen worden organische stoffen genoemd. De vroege homo sapiens zouden binnen deze georganiseerde lichamen strijden. Door gebruik te maken van stamcellen, die zich in elke cel kunnen differentiëren, kunnen sommige organen bij beschadiging onmiddellijk worden gerepareerd en kan het verouderingsproces worden vertraagd of zelfs helemaal worden gestopt als het niet kan worden teruggedraaid. De gemiddelde levensduur zou dus toenemen tot bijna oneindig, en de planeet zou niet langer in staat zijn mensen te ondersteunen. Net zoals we uit Europa migreerden nadat we de Nieuwe Wereld hadden ontdekt, zullen we migreren om nieuwe planeten te vinden die bewoonbaar zijn. In eerste instantie zullen we met elkaar blijven communiceren, maar geleidelijk zal de wetenschappelijke en technologische ontwikkeling van elke planeet verschillen.
Op bepaalde planeten zal de homo sapiens niet langer beperkt zijn tot een lichaam dat een beperkt organisme is. Aanvankelijk in de vorm van cyborgs, wier organen zijn vervangen door machines, met uitzondering van de hersenen, of androïden, wier hersenen zijn uitgerust met CPU's, en uiteindelijk in de vorm van lichamen die volledig uit anorganische materialen zijn gemaakt, zal sapiens ophouden een soort te zijn omdat ze zijn gemaakt van metaal en niet van cellen, volgens de celtheorie, die stelt dat “de cel de functionele en structurele eenheid van een organisme is” (Matthias Jakob Schleiden, 1938).
Op een technologisch geavanceerdere planeet zou zelfs een anorganisch lichaam aanvoelen als een keten. Hun metalen lichamen zouden roesten of vernietigd worden door ernstige fysieke schokken, wat tot de dood zou kunnen leiden. Met andere woorden: hun bestaan in fysieke vorm zou een belemmering zijn. Nadat ze aanzienlijke wetenschappelijke vooruitgang hebben geboekt door de gestage accumulatie van kennis, zullen ze geautomatiseerd worden en evolueren naar een virtuele vorm zonder een fysiek lichaam op internet. Ze zullen op elk moment hun gedachten en gevoelens met iedereen kunnen delen, en de enorme hoeveelheid kennis die ze hebben vergaard zal onmiddellijk voor iedereen beschikbaar zijn.
Uiteindelijk zal het verlangen om een god te worden ertoe leiden dat Homo sapiens Meta sapiens wordt, wat buiten de categorie van levende wezens valt, en bovendien zullen cyber sapiens ontstaan, die geen fysiek lichaam hebben en alleen in de internetwereld bestaan. We weten niet of deze ontwikkeling evolutie of apocalyps is. Het lijkt echter noodzakelijk om op onze hoede te zijn voor het verlangen om goden te worden die verder gaan dan de huidige biologische grenzen. Er zijn echter ook stemmen die zich zorgen maken over de willekeurige ontwikkeling van wetenschap en technologie in dit evolutionaire proces. Zonder ethische overwegingen kunnen de gevolgen van roekeloze technologische vooruitgang onvoorspelbaar en destructief zijn. Gezien de belangrijke rol die ethiek heeft gespeeld bij het beteugelen van de ontwikkeling van wetenschap en technologie, lijken de hierboven beschreven meta-sapiens en cyber-sapiens misschien onwaarschijnlijk, maar het ethische discours zal een belangrijke rol spelen bij het tegenhouden van de ongecontroleerde ontwikkeling van wetenschap en technologie.
