Onder de verschillende voorspellingen over het einde van de mensheid onderzoeken we de mogelijkheid dat vooruitgang in wetenschap en technologie Homo sapiens in staat zal stellen te evolueren naar nieuwe, goddelijke wezens. Het legt uit hoe biotechnologie, cyborgtechniek en niet-organische techniek de beperkingen van Homo sapiens kunnen overwinnen en deze kunnen transformeren in een nieuwe vorm van zijn.
Het einde van de mens, of Homo sapiens, is al sinds mensenheugenis een grote zorg van futuristen, antropologen en wetenschappers. Zal het ooit gebeuren? Het antwoord op deze vraag is in de 21e eeuw een volmondig ja geworden, dankzij de ontwikkeling van verschillende biotechnologieën. Het einde van Homo sapiens verwijst echter niet naar het uitsterven van de soort zoals we die gewoonlijk beschouwen, zoals de overheersing van een externe entiteit, maar eerder naar het vertrek van Homo sapiens als gevolg van de ontwikkeling van wetenschap en technologie. Waarom en hoe zal het einde van Homo sapiens plaatsvinden?
De belangrijkste reden voor het uitsterven van Homo sapiens is de enorme vooruitgang van wetenschap en technologie. De voortdurende ontwikkeling van wetenschap en technologie maakt het mogelijk wezens te creëren met hogere, goddelijke functies dan Homo sapiens. Met andere woorden: Homo sapiens overtreedt zijn eigen grenzen. Door zich los te maken van de traditionele natuurwetten, zoals natuurlijke selectie, beweegt Homo sapiens zich van de positie van schepper naar de positie van ontwerper van het leven. Meer gedetailleerd wordt Homo sapiens een ontwerper, die nieuwe bestaansvormen creëert die nog nooit eerder hebben bestaan. En dit is wat leidt tot het einde van Homo sapiens.
Hoewel de exacte timing en methoden van het einde van Homo sapiens op dit moment moeilijk te voorspellen zijn, zijn er een paar sleuteltechnologieën die we in de gaten moeten houden. Biotechnologie, cyborgtechniek en niet-organische techniek zijn drie van de belangrijkste technologieën die het einde van Homo sapiens zullen bespoedigen.
Biotechnologie is letterlijk het opzettelijke ontwerp van de biologie door mensen. Deze biotechnologieën zijn bedoeld om bestaande dingen te wijzigen in plaats van nieuwe te creëren. Van de biotechnologieën is genetische manipulatie de belangrijkste omdat het aantoont dat Homo sapiens in staat is tot intelligent ontwerp. Genetische manipulatie heeft mensen op veel manieren geholpen, zoals het laten groeien van prothetische oren op de ruggen van muizen door de groei van muizenweefsel te beheersen en het aanmaken van insuline door het manipuleren van schimmelgenen. Maar het roept ook politieke en ethische vragen op. Het is niet alleen zo dat Homo sapiens de rol van God niet mag overnemen, maar dat wetenschappers de rol van de natuur overnemen en niet nadenken over het lijden van dieren. Uiteindelijk laten deze biotechnologieën echter niet alleen zien dat Homo sapiens in staat is tot direct intellectueel ontwerp, maar ook dat we niet alleen individueel gedrag maar ook sociale structuren genetisch kunnen manipuleren.
In de cyborgtechniek is een cyborg een entiteit die organische en anorganische materie combineert, en in zekere zin zijn we allemaal cyborgs. We hebben brillen, pacemakers, computers en mobiele telefoons om onze capaciteiten te vergroten. Het is slechts een kwestie van tijd voordat we anorganische eigenschappen verwerven, zoals capaciteiten, verlangens en persoonlijkheid. Een concreter voorbeeld van hoe Homo sapiens in cyborgs veranderen, zijn de modernste hoortoestellen. Deze apparaten absorberen geluiden, identificeren de menselijke stem en vertalen deze in elektrische signalen die vervolgens naar de hersenen worden verzonden. Als de cyborgtechnologie geavanceerder wordt en het mogelijk maakt dat meerdere hersenen rechtstreeks met computers worden verbonden, of als de hersenen toegang krijgen tot een geheugenbank met meerdere herinneringen, zal Homo sapiens een breed scala aan veranderingen ondergaan in geheugen, bewustzijn en identiteit.
Niet-organische techniek verwijst naar het creëren van volledig levenloze objecten. Een voorbeeld hiervan zijn computervirussen, die zich verspreiden via eindeloze zelfreplicatie en concurreren met andere virussen om cyberspace, ondanks dat ze worden achtervolgd door antivirusprogramma's. Op het gebied van niet-organische techniek zou het Blue Brain Project, dat tot doel heeft het hele menselijke brein in een computer te herscheppen, bij succes leven in het rijk van het niet-organische brengen. Homo sapiens zou dan een nieuwe soort worden, een volledige afwijking van wat hij al is.
Uiteraard zijn alle drie deze methoden op dit moment slechts marginaal succesvol. Het feit dat wetenschap en technologie op steeds meer gebieden actief aan het werk zijn, suggereert echter dat het einde van Homo sapiens heel dichtbij is. Als Homo sapiens inderdaad ten einde loopt, zullen we de vraag moeten beantwoorden: “Wat willen we zijn en wat willen we doen?” voordat we dat doen. En de antwoorden op deze vragen zullen ons begeleiden in de manier waarop Homo sapiens zal veranderen.
Over het geheel genomen is het einde van Homo sapiens niet simpelweg het einde van een soort, maar de evolutie van een nieuwe bestaansvorm. Het maakt deel uit van het proces waarin Homo sapiens zijn beperkingen overwint, nieuwe vaardigheden verwerft en transformeert naar een hoger bestaansniveau. Hoewel deze veranderingen de toekomst van de mensheid kunnen verlichten, kunnen ze ook veel uitdagingen en problemen veroorzaken. Daarom zullen we ons op deze veranderingen moeten voorbereiden en manieren moeten vinden om ze op verantwoorde wijze te beheren. Het einde van Homo sapiens vereist een diepe reflectie over waar we uiteindelijk naar zullen evolueren.
