Dit artikel concentreert zich op de iteratie-wederkerigheidshypothese om menselijk altruïsme te verklaren, maar wijst ook op de beperkingen ervan, waaronder het voorbeeld van een jonge man die zijn leven verloor toen hij een vreemdeling in de metro probeerde te redden.
Volgens de evolutietheorie handelen organismen uit eigenbelang. Als je echter om je heen kijkt, zie je vaak dat mensen altruïstisch gedrag vertonen en anderen op eigen risico helpen. Er is veel onderzoek gedaan om erachter te komen wat dit gedrag veroorzaakt, wat niet wordt verklaard door de gebruikelijke evolutietheorie. Als gevolg hiervan zijn er verschillende hypothesen voorgesteld. Deze omvatten de verwantenselectiehypothese, die stelt dat mensen altruïstische handelingen verrichten ter wille van het behoud van hun eigen soort, de herhaling-wederkerigheidshypothese, die altruïstisch gedrag bij herhaalde ontmoetingen verklaart, en de signaalhypothese, die stelt dat mensen pronken met hun capaciteiten. door altruïstische daden te verrichten. We zullen ons concentreren op de herhalings-wederkerigheidshypothese.
We hebben allemaal de uitdrukkingen gehoord: 'Wat rondkomt, komt terug' en 'Je oogst wat je zaait'. Deze zinnen betekenen letterlijk dat ik hetzelfde voor jou zal doen als jij voor mij. Dit is het idee achter de herhalings-wederkerigheidshypothese, een van de meest populaire hypothesen over waarom mensen altruïstisch gedrag vertonen. Het idee is dat altruïstisch gedrag niet zomaar ontstaat, maar voortkomt uit het idee dat als jij mij helpt, ik jou zal helpen, en als jij mij niet helpt, zal ik jou niet helpen. Het lijkt in sommige opzichten misschien heel eenvoudig. We zien echter overal om ons heen altruïstisch gedrag dat voortkomt uit dit eenvoudige principe.
Sommige mensen denken dat vriendschap gaat over onvoorwaardelijk geven en ontvangen, maar op de verjaardag van je vriend geef je hem een cadeau omdat je verwacht een cadeau te krijgen op je eigen verjaardag. Of als het jouw beurt is om het huis schoon te maken en je kunt het niet doen, vraag je je vriend om de beurt met jou te wisselen, en beloof je dat hij het de volgende keer zal doen, en dat doet hij. Dit zijn allemaal voorbeelden van altruïstisch gedrag.
Er is echter één voorwaarde waarmee rekening moet worden gehouden. Dit is de continuïteit van de relatie. Wie zal in het bovenstaande schoonmaakvoorbeeld eerder een plezier doen aan een klasgenoot die er de volgende dag nog zal zijn, of aan een vriend die waarschijnlijk naar een andere school in de buurt zal overstappen? Het is waarschijnlijker dat we een gunst aanvaarden van een vriend die overstapt naar een andere school in de buurt dan van een vriend die waarschijnlijk niet zal helpen. Bovendien geven bedrijfseigenaren eerder iets meer winst aan een vaste klant dan aan een informele klant, zelfs als dit betekent dat ze zelf wat geld verliezen. Dit komt omdat ze weten dat de klant terug zal komen naar hun winkel en opnieuw bij hen zal kopen, dus het is voor hen winstgevender om iets meer aan de klant te geven als ze de totale winst zien, dan een beetje te verliezen en de klant te laten betalen. vertrekken. Met andere woorden: een belangrijke voorwaarde voor altruïstisch gedrag is hoe lang de relatie zal duren.
Dit verklaart waarom de herhalingswederkerigheidshypothese een herhalingswederkerigheidshypothese is. De herhaling-wederkerigheidshypothese is gebaseerd op het idee dat de hoeveelheid herhaling in een relatie of transactie met de gever van altruïstisch gedrag de mate bepaalt waarin de wederkerigheid van helpen en niet helpen zal plaatsvinden. De herhalingswederkerigheidshypothese verklaart veel meer over altruïsme dan alleen dit voorbeeld. In een relatie met iemand die je waarschijnlijk herhaaldelijk zult tegenkomen, handelt een persoon altruïstisch omdat het op dit moment een verlies is, maar een winst in het geheel, inclusief toekomstige relaties.
Het verhaal van een jonge man die zijn leven verloor toen hij probeerde iemand te redden die van het perron in een metrostation was gevallen, of zijn zitplaats in een bus of metro afstond aan een oudere persoon, is niet gebaseerd op de verwachting dat de relatie zal voortduren en dat hij beloond zal worden. Met andere woorden, er zijn altruïstische gedragingen die niet door deze hypothese kunnen worden verklaard. Om deze reden wordt de herhalings-wederkerigheidshypothese niet geaccepteerd als de enige theorie om altruïstisch gedrag te verklaren.
Er zijn andere theorieën over altruïsme, en deze kunnen niet allemaal de complexiteit van menselijk gedrag volledig verklaren. Het is interessant om op te merken dat hoewel er meerdere theorieën zijn om altruïstisch gedrag te begrijpen, geen enkele theorie alles kan verklaren. Gezien de diversiteit en complexiteit van menselijk gedrag is het belangrijk om de stukken te begrijpen die elke theorie verklaart. Uiteindelijk is altruïstisch gedrag waarschijnlijk het resultaat van een combinatie van factoren.
Als zodanig is het begrijpen van altruïstisch gedrag niet slechts een theorie of hypothese, maar een belangrijk onderwerp dat vanuit verschillende perspectieven moet worden geanalyseerd en bestudeerd. Er zal in de toekomst verder onderzoek worden gedaan om de aard van menselijk gedrag beter te begrijpen.
