Zelfmoord is een impulsieve en extreme keuze, en in plaats van de pijn van het individu op te lossen, veroorzaakt het ernstige schade aan de mensen om hem heen en een onvermogen om sociale verantwoordelijkheden te vervullen. We moeten de waarde van het leven herontdekken en manieren vinden om deze te overwinnen door positief te denken.
De hoofdpersoon van het boek dat ik ooit las, ‘I Love You, Ji-Sun’, was een mooie en intelligente vrouw voordat ze werd verbrand. Ze was populair onder haar vrienden en had een succesvol sociaal leven. Haar leven veranderde echter voor altijd toen ze bij een auto-ongeluk ernstig verbrand raakte over haar hele lichaam. Het ongeval liet haar meer achter dan alleen fysieke littekens; het daagde haar identiteit en zelfrespect uit. Ze onderging elf operaties en maakte een tijd door die pijnlijker en moeilijker was dan sterven, maar gaandeweg leerde ze zichzelf opnieuw te definiëren. Ze ziet zichzelf nu niet meer aan haar uiterlijk, maar aan haar innerlijke kracht en empathie voor anderen. Ze is dankbaar dat de huid die ze nog heeft gezond en ontroerend is, en dat haar pijn haar in staat stelt zich in te leven in de pijn van anderen. ‘Ik hou van je, Jisun,’ herhaalt ze gewoonlijk tegen zichzelf in de spiegel. Haar liefde voor zichzelf bracht haar weer tot leven en deed haar beseffen hoe kostbaar haar bestaan is.
Deze ervaring deed haar diep nadenken over de werkelijke waarde van het leven, en ze benadrukte dat zelfmoord nooit de juiste keuze was. Ze heeft moeilijkere omstandigheden doorstaan dan wie dan ook die ooit zelfmoord heeft overwogen, en ik geloof dat als je genoeg liefde en waardering voor jezelf hebt, je je leven niet snel zult vergooien.
De meeste suïcidale mensen zouden beweren dat zelfmoord plegen een daad uit vrije wil is waar niemand tegenin kan gaan. Zelfdoding is echter vaak een beslissing die wordt genomen in een toestand van onevenwicht en die niet gebaseerd is op een objectieve beoordeling van de situatie. Suïcidale mensen kijken bijvoorbeeld alleen naar de negatieve kant van de dingen en zien alleen de redenen waarom ze zouden moeten sterven in plaats van de redenen waarom ze zouden moeten leven. Ze drijven zichzelf ertoe zelfmoord te plegen. Daarbij hebben ze de neiging de mogelijkheid van andere opties te negeren of over het hoofd te zien, wat erop wijst dat ze psychologisch al in een staat van wanhoop verkeren. En zelfmoord vindt vaak plaats in de vroege ochtenduren, wanneer de emoties overvloedig aanwezig zijn, of wanneer er een drastische verandering in de emoties plaatsvindt, bijvoorbeeld na het drinken van alcohol of nadat je ruzie met iemand hebt gehad. Dit ondersteunt het idee dat zelfmoord vaak spontaan en impulsief is, met een gebrek aan zelfbeheersing. Daarom is zelfmoord in strikte zin noch gratis, noch gerechtvaardigd.
Het is ook een egoïstische daad waarbij niet genoeg wordt nagedacht over de mensen om je heen die van je houden. Mijn ouders, die mij in de eerste plaats op deze wereld hebben gebracht, en mijn echtgenoot, kinderen, vrienden en andere weldoeners in mijn leven zijn allemaal belangrijke redenen om te leven. Als je ze echter in de steek laat en zelfmoord pleegt, laat je een leven vol schuldgevoelens en trauma achter voor degenen die in je geloofden en van je hielden. mij. In het geval van Ahn Jae-hwan, een talent dat onlangs zelfmoord pleegde nadat hij overweldigd was door schulden, lag zijn buitensporige hebzucht naar geld en succes aan de basis van zijn beslissing. Door zelfmoord te plegen bevrijdde hij zich van de druk, maar hij liet zijn geliefde vrouw achter met de verplichting een deel van de schuld terug te betalen en het verdriet van het verlies van haar levenspartner, en beschuldigde hij indirect de mensen om hem heen van moord. Ik ben van mening dat het op geen enkele manier acceptabel is om je gedrag te rechtvaardigen door de problemen op te lossen die je hebt veroorzaakt door het plegen van zelfmoord, of om de mensen om je heen een grotere last op te leggen. Het feit dat de zelfmoord van iemand uit uw omgeving er ook voor zorgt dat mensen om u heen of mensen in soortgelijke situaties zich depressief voelen en, als de depressie ernstig genoeg is, een zelfmoordpoging ondernemen, toont aan dat zelfmoord niet alleen een persoonlijk probleem is.
Ten slotte is zelfmoord het onvermogen om sociale verantwoordelijkheid te vervullen. Ongeacht hoe moeilijk de situatie waarin iemand zich bevindt, meestal is hij of zij lid van een bepaalde gemeenschap, heeft hij of zij een baan, een positie en een machtspositie. Daarom is het plegen van zelfmoord in een dergelijke situatie onverantwoord voor zijn of haar positie en kan het een groot verlies veroorzaken voor de gemeenschap waartoe hij of zij behoort. Dit geldt vooral in het geval van het groeiende probleem van zelfmoord onder jongeren. Jonge mensen zijn de toekomstige leiders van onze samenleving, en het is onze taak als samenleving om ervoor te zorgen dat zoveel mogelijk van hen geweldige mensen worden. Het toenemende aantal zelfmoorden onder jongeren kan echter aanzienlijke sociale kosten en verliezen met zich meebrengen.
Zelfmoord is een extreme beslissing, en kan en mag niet gerechtvaardigd worden gezien de pijn en het schuldgevoel dat het veroorzaakt bij de mensen om hen heen en bij andere leden van de samenleving. Elke dag staat de zoekterm “○○○ zelfmoord” bovenaan de belangrijkste zoeksites. Een golf van zelfmoorden door beroemdheden en de zelfmoord van enkele politici hebben veel mensen bedroefd gemaakt. Het is hartverscheurend en verdrietig om te denken aan de pijn die ze hebben doorgemaakt, of dat nu komt door hevige kritiek of door de druk van schulden, maar ik denk niet dat hun uiteindelijke keuze gerechtvaardigd is. Zelfmoord zou een van hun opties zijn geweest, maar niet de enige. Ik weet zeker dat er mensen zijn die in slechtere situaties leven en denken: “Dit is wat het leven waard is. Ik denk dat je de moed moet hebben om te sterven, de positiviteit om opnieuw te leven, en de liefde voor jezelf en de dingen waar je van houdt om jezelf en de dingen waar je van houdt te beschermen.
