Park Chan-wook's 'Sympathy For Lady Vengeance' doorbreekt de vorm van de traditionele thriller met zijn paradoxale setting, prachtige mise-en-scène en onrealistische elementen van een strakke vrouwelijke hoofdrolspeler die wraak neemt. De complexe emoties en thema's van moeder- en vaderliefde en wraak zorgen ervoor dat deze film zich onderscheidt van andere thrillers en een unieke emotionele reactie bij het publiek oproept.
Sympathy For Lady Vengeance, het laatste deel van de wraaktrilogie van Park Chan-wook, is een thriller vol paradoxen. Vergeleken met 'Vengeance is Mine', een film over wraak alleen al vanwege de titel, en 'Oldboy', een film die van begin tot eind geboren lijkt te zijn voor duisternis en wraak, wordt deze film in het Engels 'kind' genoemd. de titel, en de hoofdpersoon is een vrouw die pittig is en een netheid heeft die lijkt te vallen als ze wordt aangeraakt. Waarom neemt zo'n vrouw wraak?
Deze film is een film vol paradoxen: er zijn wapens, geweld en allerlei soorten misdaden, maar het voelt niet als een thriller, ook al is hij brutaal genoeg. Waar komt dat gevoel vandaan, dat je hoofd zegt dat het een thriller is, maar je hart zegt van niet?
De eerste reden is de hoofdpersoon. Lee Geum-ja is een vrouw.
Traditioneel zijn thrillers gebaseerd op spanning, waarbij ze het misdaadproces weergeven of de misdaad afleiden. Vanwege de fysieke beperkingen van vrouwen is het moeilijk voor hen om het slachtoffer van een misdaad te zijn, en zij zijn vaak het slachtoffer van een misdaad. De belangrijkste structuur van de thriller is dat een man besluit wraak te nemen, en het wordt een verhaal van man tegen man. Zelfs als een vrouw niet het slachtoffer is van een misdrijf, is de vrouwelijke hoofdrolspeler in een thriller meestal een vrouwelijke detective, een vrouwelijke detective of een vrouwelijke advocaat, die allemaal deel uitmaken van de goeden. Je komt zelden een thriller tegen waarin een vrouw een moord pleegt.
Wat maakt een vrouw tot het middelpunt van een thriller? Als je kijkt naar de weinige vrouwelijke thrillers die er bestaan, is het motief moederschap. Of het nu gaat om Sympathy For Lady Vengeance, Mother, Seven Days of Don't Cry Mommy, wanneer een vrouw een moord pleegt of op wraak uitgaat, is dat niet alleen omdat het een vrouwenthriller is, maar omdat ze moeder is. Als een kind in gevaar is, ontketent een moeder haar superkrachten, en als een kind sterft, opent een moeder haar ogen voor het kwaad? Natuurlijk wordt de moord zelf als kwaadaardig beschouwd, ook al is het een gerechtvaardigde misdaad om de dood van een kind te wreken. Deze films lijken voorbeelden te zijn van de uitersten van moederliefde, en een film die een iets andere kant op gaat is 'Poetry' van Lee Chang-dong.
'Sympathy For Lady Vengeance' is een film die ontploft van allerlei kinderliefde, zowel moederlijk als vaderlijk. Het heiligdom waar Geum-ja, die een kind had, naartoe ging, was geen heiligdom maar een hel. Niet een hel waar ze naartoe ging omdat ze zondigde, maar een gevangenis waar ze zou zondigen. Als de film was geëindigd met de moord op Dr. Baek en haar excuses aan Jenny voor haar zonden, zou het gewoon weer een Koreaanse thriller zijn geweest. In plaats daarvan is het de wraakzucht van de vier andere kinderen en hun ouders die er niet bij betrokken zijn, die deze film zo vol lef maakt. De geldzucht van de ouders komt ook tot uiting als ze in de zere plekken prikken en porren, en Geum-ja wordt beslist niet vergeven. In tegenstelling tot Koreaanse thrillers, die meestal eindigen met een kwon seon jingak, heeft deze film een ander gevoel.
Mijn enige klacht over de film is waarom de heldin geen psychopaat is en alleen de heldin van de thriller, het criminele meesterbrein, kan worden door extreme moederliefde en wraak? Gebaseerd op Koreaanse films, denk ik dat dit komt door het imago van de actrice. Het zou leuk zijn om vrouwelijke personages in Koreaanse films te zien die op die manier zijn geboren, en geen vrouwelijke moordenaars die om een goede reden in monsters moesten veranderen. Het is een beetje een vreemd voorbeeld, maar ik heb het over een personage als Annie Wilkes in Misery.
De tweede reden is de mise-en-scène. Noir, dat vaak met thrillers wordt vergeleken, kenmerkt zich door letterlijk zwarte schermen en extreme contrasten, maar thrillers kennen geen bijzondere mise-en-scène. Als ik er één zou moeten kiezen, zou het snel zijn.
Terwijl het tempo van de gebeurtenissen en de intensiteit van het geluid elementen zijn van een thriller, is Sympathy For Lady Vengeance een prachtige mise-en-scène, ongeacht welke tijdlijn je kiest. Het is net een schilderij. De roodgeoriënteerde kleuren en het bloed dat verschijnt wanneer dat nodig is, zijn griezelig en mooi. De regel 'Je bent goed in wat je doet' wordt gevolgd door 'Het moet mooi zijn. Alles. Mooi is goed.” is een getrouwe reproductie van deze lijn. Het is letterlijk een verfraaiing. Het bundelt op prachtige wijze haar redenen voor wraak en laat je instemmend knikken, net zoals de media haar bewonderen om haar schoonheid en de gevangenis haar bewondert om haar slimheid.
Bovendien klinkt de vertelling als een misdaadserie, zijn de ondertitels schokkend en trekken de weinige humoristische elementen je uit de thriller. Ik bedoel dat niet negatief. Het einde, dat geen simpele cliffhanger is, zorgt er ook voor dat deze onrealistische film echt aanvoelt.
Opnieuw is “Sympathy For Lady Vengeance” een paradoxale film. Deze onrealistische elementen en fantasierijke beelden zorgen ervoor dat het aanvoelt als een realistische thriller. Het doet ons twee keer nadenken over vrouwelijke karakters en schoonheid. Zelfs thrillers die niet specifiek gedefinieerd zijn, kunnen proberen verder te gaan dan de conventies.
Ten slotte straalt de stijl van Park Chan-wook een unieke charme uit in de hele film. Zijn films passen niet in een simpel genremodel, maar bieden het publiek nieuwe ervaringen via een verscheidenheid aan artistieke inspanningen. 'Sympathy For Lady Vengeance' is een van die films die de conventionele thriller doorbreekt en de mogelijkheid van een nieuwe thriller presenteert. De uitdagende pogingen van de regisseur geven het publiek een nieuw perspectief en een diepe indruk, waardoor de artistieke waarde van de film verder wordt vergroot. Als zodanig is 'Sympathy For Lady Vengeance' een werk dat opvalt door zijn originele visie en gevoeligheid, en nieuwe horizonten opent in het thrillergenre.
