Dit artikel bespreekt de impact van zelfmoord door beroemdheden op het publiek, de onderliggende oorzaken van zelfmoord, en hoe de samenleving en individuen kunnen reageren om zelfmoord te voorkomen. Het benadrukt dat zelfmoord niet alleen een individuele kwestie is, maar een belangrijke uitdaging voor de samenleving als geheel, en suggereert dat er bewustzijns- en ondersteuningssystemen voor de geestelijke gezondheidszorg moeten worden opgebouwd.
De laatste tijd is er een golf van zelfmoorden onder beroemdheden. In Zuid-Korea hebben veel beroemde beroemdheden en politici zelfmoord gepleegd. Deze spraakmakende zelfmoorden vormden een voorbeeld voor het publiek om de daad van zelfmoord na te bootsen, wat een fenomeen veroorzaakte dat bekend staat als het Werther-effect. In feite hebben veel mensen zelfmoord gepleegd door briketgas in een afgesloten ruimte in te ademen, waarbij ze de methode van wijlen Ahn Jae-hwan nabootsen.
Maar waarom nemen mensen zelfmoord? Is het omdat ze het verlies van hun favoriete sterren niet kunnen verwerken? Of is het omdat ze een reeks zelfmoorden door beroemdheden zien en in hun voetsporen willen treden? Natuurlijk hebben zelfmoorden door beroemdheden invloed op openbare zelfmoorden, maar ook al hebben ze een enorme impact op de samenleving, er zijn waarschijnlijk diepere redenen waarom iemand zelfmoord pleegt.
Bij de discussie over zelfmoord zijn complexe sociale en psychologische factoren betrokken die moeilijk als louter een individuele kwestie kunnen worden afgedaan. Aan de ene kant zijn er mensen die benadrukken dat zelfmoord verband houdt met structurele problemen in de samenleving, terwijl er aan de andere kant mensen zijn die geloven dat zelfmoord een interne beslissing is. Zelfmoord plegen is geen simpele impuls, maar vaak het resultaat van langdurige stress, angst en wanhoop. Dit roept de vraag op hoe de samenleving dit probleem moet bekijken en aanpakken.
In onze laatste Thinking and Expressing Time-discussie over de oorzaken van zelfmoord suggereerde onze groep dat de oorzaken van zelfmoord kunnen worden onderverdeeld in twee hoofdcategorieën: sociaal en persoonlijk. Ik ben het er echter niet mee eens. Ik geloof dat zelfmoord een heel persoonlijke daad is. Hoe gepest u ook wordt, hoe slecht u ook bent opgeleid, hoe slecht uw bedrijf ook mislukt, hoeveel schulden u ook heeft, het is uw eigen probleem dat u besluit zelfmoord te plegen.
En als je kijkt naar de dingen die een individu tot zelfmoord aanzetten, zoals onderwijsproblemen of zakelijke problemen, dan zijn het de keuzes van het individu van moment tot moment die hem tot het punt hebben geduwd waarop hij het niet meer aankan zonder zelfmoord. Zelfs in de slechtste onderwijsstructuur is er een nummer één. Er zijn bedrijven die floreren te midden van financiële problemen. Natuurlijk zijn er momenten waarop de dingen niet gaan zoals jij wilt, en zelfs de beste bedoelingen kunnen tekortschieten. De dingen hoeven echter niet altijd slecht te zijn, en als je over de basisprincipes beschikt om ze te overwinnen, hoef je niet je toevlucht te nemen tot zo'n extreme optie als zelfmoord. Met andere woorden: het zelfmoordprobleem wordt aan zichzelf te wijten en kan worden gezien als een uiting van zwakte binnen een individu.
Is er dus een manier om zelfmoord te voorkomen?
Zelfmoordpreventie vereist een aanpak op meerdere fronten. Ten eerste moet de samenleving het bewustzijn over geestelijke gezondheid vergroten en de nodige middelen en ondersteuning bieden. Psychiatrische behandelingen of adviesdiensten mogen niet worden gestigmatiseerd, maar moeten worden gezien als gewone hulp die iedereen kan krijgen. Er moet een proactiever ondersteuningssysteem worden opgezet voor degenen die moeten lijden omdat ze geen adequate zorg krijgen als zich psychische problemen voordoen.
Zelfmoordpreventie vereist ook dat je werkt aan het opbouwen van innerlijke kracht op persoonlijk niveau. Het is belangrijk om te leren voor jezelf op te komen in moeilijke situaties en hulp te krijgen van de mensen om je heen. We moeten allemaal onze gevoelens leren begrijpen en ze op een gezonde manier uiten. Dit gaat niet alleen over het voorkomen van zelfmoord, het gaat over een gelukkiger en vervullender leven leiden.
We moeten ook de perceptie van onze samenleving veranderen. Wanneer de gemiddelde persoon tot het uiterste wordt gedreven, kan de stress van de situatie iemand mentaal onstabiel maken. Als je geen vertrouwde persoon om je heen hebt, sta je alleen met je zorgen, wat tot zelfmoord kan leiden. In het buitenland bezoeken mensen vaak een plaats die een ‘psychiatrisch ziekenhuis’ wordt genoemd als ze een depressie of andere ongebruikelijke mentale situatie ervaren. Maar als je in Korea zegt: 'Ik ga naar een psychiater', word je meestal als een gek behandeld. Maar dat moeten we veranderen. In de moderne samenleving van vandaag, waar egoïsme, materialisme, buitensporige concurrentie en menselijke vervreemding de boventoon voeren, komen mentale angsten vaker voor dan in het verleden, en is het moeilijker om iemand te vinden bij wie je terecht kunt als dit gebeurt. Daarom moeten we, zelfs als we de mentaliteit van “psychiatrische afdelingen” niet van de ene op de andere dag veranderen, zo snel mogelijk “mentordiensten” of “adviescentra” voor uitgeputte moderne mensen oprichten.
Maar het allerbelangrijkste: als de mensen om ons heen in staat zijn hun liefde en genegenheid uit te storten wanneer ze die het meest nodig hebben, wanneer ze liefde het meest nodig hebben, wanneer ze hun karakter beginnen te vormen, en nog belangrijker, als ze dat altijd kunnen doen. rekenen op slechts één persoon die er altijd voor hen is, zou dat niet genoeg zijn om zelfmoord te voorkomen? Zelfs maar één persoon.
Ten slotte hangt de uiteindelijke oplossing voor zelfmoordpreventie af van veranderingen in onze samenleving als geheel. We hebben een cultuur nodig die niet alleen zelfmoord stopt, maar die de algehele sociale omgeving verbetert en mensen aanmoedigt hun leven te waarderen. Dit vereist een combinatie van onderwijs, beleid en maatschappelijke ondersteuning. Het is belangrijk om te onthouden dat zelfmoord niet alleen een individueel probleem is, maar iets waar we allemaal samen aan moeten werken.
