Te midden van de chaos van de periode van de Strijdende Staten pleitte Yangzhou voor het yuanisme, waarbij hij de nadruk legde op individuele autonomie en zelfbehoud, terwijl Han Bijia orde probeerde te vestigen door middel van een sterke rechtsstaat en absolute monarchie. Elk van hen onderzocht de relatie tussen de staat en het individu op verschillende manieren en bood oplossingen voor de chaotische tijden.
De periode van de Strijdende Staten in China was een tijd van chaos en verdeeldheid, toen het feodale systeem van de koninklijke familie Zhou instortte en landen eindeloze oorlogen vochten om de suprematie over China. De filosofie van de Qi Jia Baekga kwam voort uit de sociale behoeften en het intense denken over de mensheid om de turbulentie van de periode van de Strijdende Staten te overwinnen en een betere wereld op te bouwen. Denkers uit de periode van de Strijdende Staten ontwikkelden verschillende filosofische ideeën om deze sociale onrust te overwinnen en een harmonieuze relatie tussen het individu en de staat na te streven.
Hoe onderzochten denkers uit die tijd de relatie tussen het herstel van de orde in de staat of gemeenschap en de levens van individuen? Er waren veel verschillende benaderingen van deze vraag, maar twee prominente representatieve denkers waren Yang Zhu en Han Bijia.
Yang Zhu, die het discours domineerde als de belangrijkste denker uit de periode van de Strijdende Staten, pleitte voor het Yuanisme, het idee dat mensen in wezen eigenbelang hebben. Dit is het idee dat alle instellingen en cultuur van de samenleving kunstmatige voorwendselen zijn, en dat het allerbelangrijkste in het leven is om te leven in volledige verdediging van je eigen leven. Op het eerste gezicht lijken de ideeën van Yangzhou misschien extreem egoïsme, maar ze zijn veelbetekenend omdat ze het staatssysteem met de monarch als toppunt verwierpen en het belang van het individu benadrukten. Terwijl het ontbreken van een staat of staatsgeoriënteerde ideologie doorgaans wordt gezien als de oorzaak van een ongeorganiseerde samenleving, was Yangju's probleem de staatsgeoriënteerde ideologie van “het opofferen van je leven voor een wenselijke samenleving. Hij realiseerde zich dat individuele levens kunnen worden gereduceerd tot een middel om een doel te bereiken door de staat, die de machtige publieke macht monopoliseert, en benadrukte dat individuen de absolute waarde van hun leven moeten erkennen en deze niet moeten opofferen aan sociale normen of staatsgeoriënteerde ideologieën.
De Yangistische filosofie benadrukt vooral het belang van individuele autonomie en zelfbehoud, en gelooft dat echte sociale harmonie wordt bereikt wanneer mensen hun eigen leven en belangen beschermen. Het voorzag een samenleving waarin autonome individuen elkaars rechten respecteren, in plaats van het dwangsysteem van de staat en de samenleving. Zijn ideeën zijn sindsdien de basis geworden van het individualistische en libertaire denken en blijven een belangrijk debat in de moderne samenleving.
Aan de andere kant benadrukte Han Bijia het belang van een staat bewapend met een sterke rechtsstaat en pleitte hij voor absolute monarchie. Han was van mening dat de monarch de belichaming van de wet moest zijn en met strikte wetten moest regeren om de chaos van de staat te genezen. Om effectief te zijn, moet de wet bovendien geschreven zijn in een schriftelijke vorm en algemeen bekend zijn onder het volk, en moet de wet eerlijk worden gehandhaafd, ongeacht de ups en downs. Omdat Han Fei mensen beschouwde als egoïstische wezens die hun eigen belangen nastreven, was hij ervan overtuigd dat als er een beloningssysteem met sterke publieke macht zou worden ingesteld, mensen zich aan de wet zouden houden om beloningen te verkrijgen. Op deze manier zal de staat machtig zijn via de rechtsstaat, en tegelijkertijd kan het volk zijn eigen belangen veiligstellen door bescherming van de staat te verkrijgen. Uiteindelijk was de ware betekenis van de rechtsstaat, volgens Han, het beschermen en ten goede komen van het volk.
Han Bijia benadrukte ook dat wetten en instellingen essentieel zijn voor de stabiliteit en welvaart van een land. Hij geloofde dat chaos in een land voortkwam uit de afwezigheid van wet, dus het handhaven van de orde door middel van krachtige wetshandhaving was de weg naar welvaart. De ideeën van Han Bijia werden later de basis van het Chinese legalistische denken en hadden een grote invloed op het moderne concept van de rechtsstaat.
Terwijl Yangzhou het idee verwierp van een externe entiteit zoals de staat die ingrijpt in de levens van individuen, zag Han Fei de monarchie dus als de beste manier om het lijden van het volk aan te pakken door orde te scheppen in een geest van gelijkheid en rechtvaardigheid. Door de nadruk te leggen op individuele autonomie voor Yang Zhu en de staatsorde en de rechtsstaat voor Han Bi, boden de twee denkers verschillende oplossingen voor de chaotische periode van de Strijdende Staten. Deze tegengestelde filosofische benaderingen hebben nog steeds belangrijke implicaties voor de relatie tussen de staat en het individu vandaag de dag.
