Dit artikel legt het verschil uit tussen een kernexplosie en de opwekking van kernenergie, benadrukt dat het in wezen onmogelijk is dat een kernexplosie plaatsvindt in een kerncentrale, en neemt misvattingen over de veiligheid van de opwekking van kernenergie weg.
Het is dertien jaar geleden dat de ramp met de kerncentrale van Fukushima plaatsvond. Desondanks horen we er tegenwoordig nog steeds veel over in het nieuws. Wat mij opvalt aan veel van deze nieuwsverhalen is dat ze geen onderscheid maken tussen “nucleaire explosie” en “kernenergieopwekking”, en bovendien zie je de bezorgde gezichten van mensen die bang zijn voor een nucleaire explosie van de kernenergie. planten om ons heen. In dit artikel leg ik uit hoe de opwekking van kernenergie, waarmee elektriciteit om ons heen wordt opgewekt, verschilt van een kernexplosie.
Het basisprincipe van het benutten van kernenergie is als volgt. Wanneer een neutron de kern van een zwaar element met een groot atoomnummer, zoals uranium (U), nadert en ermee botst, destabiliseert het de kern en veroorzaakt het een splijtingsreactie. Bij de kernsplijting komt warmte vrij, samen met twee tot drie extra neutronen. Deze extra neutronen komen vervolgens in botsing met naburige uraniumkernen, waardoor dezelfde reactie ontstaat, en er vindt een kettingreactie van splijting plaats. De enorme hoeveelheid warmte of energie die bij dit proces wordt gegenereerd, noemen we kernenergie.
Het onderscheid tussen een kernexplosie en de opwekking van kernenergie is de vraag of de vrijkomende energie kan worden gecontroleerd of niet. Kernexplosies worden gebruikt voor militaire doeleinden, terwijl het opwekken van kernenergie gaat over het beheersen van de snelheid van de kettingreactie, zodat de juiste hoeveelheid energie vrijkomt.
Er zijn twee hoofdtypen uranium in de natuur, U-235 en U-238, die respectievelijk 0.7% en 99.3% voor hun rekening nemen. Het uranium dat neutronen absorbeert en splijting veroorzaakt, is U-235. Dit is de reden waarom kernexplosies in de natuur niet spontaan voorkomen. Daarom kan de geproduceerde energie worden gecontroleerd door de U-235 te verrijken, die splijting veroorzaakt. In het geval van kernbommen is U-235 verrijkt tot een zuiverheid van meer dan 90%, zodat zodra de reactie plaatsvindt, er in één keer een enorme hoeveelheid energie vrijkomt zonder enige interferentie. Aan de andere kant is de nucleaire brandstof die we in kerncentrales gebruiken om elektriciteit op te wekken verrijkt tot slechts 3-5% U-235. Het is ook uitgerust met veiligheidsvoorzieningen die het aantal neutronen regelen dat vrijkomt tijdens de reactie. Dit betekent dat de angstaanjagende paddestoelwolken van kernexplosies bij de kerncentrales om ons heen in wezen onmogelijk zijn.
De afwezigheid van een kernexplosie neemt de angst voor een ongeluk in een kerncentrale niet weg. Maar wat dit artikel probeert te zeggen is dat de kernbommen die in de Tweede Wereldoorlog op Japan zijn gevallen en de kerncentrales die elektriciteit om ons heen opwekken, op zijn minst fundamenteel verschillende concepten zijn. Laten we ons intellect gebruiken om kernenergie te beoordelen als een energiebron voor de mensheid, maar laten we niet de fout maken te veronderstellen dat dit tot kernexplosies leidt.
De afgelopen jaren is er wereldwijd gedebatteerd over de veiligheid en noodzaak van kernenergie. Met name de kwestie van de klimaatverandering en de CO2-uitstoot heeft kernenergie weer in de schijnwerpers gezet. Kernenergie wordt aangeprezen als een groene energiebron die fossiele brandstoffen kan vervangen. Dit komt omdat kernenergie heel weinig kooldioxide produceert tijdens het opwekken van elektriciteit.
Er zijn echter nog steeds zorgen over de veiligheid van kernenergie. Grote ongelukken zoals de kernramp in Fukushima Daiichi en de ramp in Tsjernobyl illustreren de gevaren van kernenergie. Deze ongelukken hebben een verwoestende impact gehad op de mensheid en het milieu, en de nasleep ervan is nog steeds voelbaar. Daarom benadrukken voorstanders van de uitbreiding van kernenergie de noodzaak van meer veiligheid.
De toekomst van kernenergie hangt af van technologische vooruitgang en veiligheid. De afgelopen jaren zijn er nieuwe reactoren ontwikkeld die veiliger en efficiënter zijn dan bestaande reactoren. De verwijdering van verbruikte splijtstof is ook een grote uitdaging, en er wordt onderzoek gedaan om dit probleem aan te pakken.
Kortom, kernenergie is een belangrijke energiebron die kan helpen de problemen van klimaatverandering en koolstofemissies op te lossen, maar het is essentieel om de veiligheid ervan te garanderen, wat voortdurende technologische ontwikkeling en strikt veiligheidsbeheer vereist. Het is belangrijk dat het toekomstige energiebeleid gebaseerd is op een evenwichtige afweging van de voor- en nadelen van kernenergie.
