Dit artikel onderzoekt waarom Neo, de hoofdpersoon van de film The Matrix, ervoor koos om de rode pil te nemen, waarbij de waarde van de realiteit en de virtuele realiteit worden vergeleken en het essentiële verschil tussen echt en nep wordt besproken. Neo's keuze kan niet alleen worden geïnterpreteerd als een fysiek verschil, maar ook als een uitdrukking van het menselijke instinct om psychologische bevrediging en authenticiteit van het bestaan te zoeken.
Sinds de release in 1999 heeft de film “The Matrix” het publiek over de hele wereld gefascineerd. De film speelt zich af in 2199, een wereld die wordt gedomineerd door machines, en de hoofdpersoon, NEO, wordt geconfronteerd met een keuze die een langdurige impact zal hebben op de menselijke geschiedenis. In deze wereld worden mensen gekweekt in broedmachines zoals vee en gebruikt als energiebron, en het menselijk bewustzijn, dat door AI in hersencellen is geprogrammeerd, leeft een vredig en routinematig leven in een virtuele realiteit die in 1999 ‘The Matrix’ werd genoemd. Vergeleken met de gruwelijke wereld buiten is de Matrix een paradijs. Ondertussen is een groep hackers, onder leiding van Morpheus, ontsnapt uit de incubator van de AI en op zoek gegaan naar de redder van de mensheid. Neo staat voor een keuze: neem de blauwe pil en blijf leven in het comfort van de virtuele realiteit, zich niet bewust van de waarheid, of neem de rode pil en vecht tegen de harde ontberingen van de realiteit. Uiteindelijk kiest hij voor de rode pil en keert terug naar de realiteit, een keuze die Neo tot een ‘held’ heeft gemaakt in de hoofden van velen die The Matrix hebben gezien. Maar nadat ik de film had gezien, vroeg ik me af: wat is de aantrekkingskracht van de ‘realiteit’? Hoe zat het met de ‘realiteit’ die ervoor zorgde dat Neo tegen alle verwachtingen in voor de rode pil koos? En was zijn keuze logisch gerechtvaardigd?
Om deze vraag te beantwoorden kunnen we de volgende veronderstellingen maken. Laten we zeggen dat er een wereld is, A, waar mensen echte, fysieke levens leiden, en er is een wereld, B, waar iedereen ligt en dezelfde ervaringen heeft als mensen in A, maar met enkele manipulaties, dat wil zeggen virtuele levens. Wanneer u voor de keuze staat om een rode pil te nemen om in wereld A te leven of een blauwe pil om in wereld B te leven, is de rode pil dan nog steeds een rationelere keuze dan de blauwe pil? Zo ja, is iets in wereld A, dat de werkelijkheid weerspiegelt, superieur aan wereld B, dat de virtuele werkelijkheid weerspiegelt? Veel mensen zouden waarschijnlijk ja antwoorden. Maar ik ben er zeker van dat wanneer we een duidelijk antwoord op deze vraag krijgen, we zullen beseffen dat Neo's keuze voor de rode pil een illusie najaagde.
Keuzes worden altijd gemaakt door de ‘gekozen situatie’ te vergelijken met de ‘niet gekozen situatie’. Dit leidt uiteindelijk tot een vergelijking van de waarde van elke situatie, en wanneer deze vergelijking correct en geldig is, wordt het een rationele keuze. Hetzelfde geldt voor de keuze tussen echte en virtuele realiteit. Als je de echte wereld verkiest boven de virtuele wereld zonder aan te tonen dat de echte wereld waardevoller is dan de virtuele wereld, is dat geen rationele keuze. Om te laten zien dat de echte wereld waardevoller is dan de nepwereld, moeten we eerst het verschil tussen beide identificeren. Dit komt omdat waardevergelijkingen van nature voortkomen uit verschillen, en niet uit overeenkomsten. Laten we dus eens nadenken over wat het essentiële verschil tussen echt en nep is, en dit kan waarschijnlijk op twee manieren worden opgevat. 'Het neppe kan logischerwijs niet aan het echte voorafgaan' en 'er kan maar één echte zijn'.
Wat betekent ‘het neppe kan logischerwijs niet aan het echte voorafgaan’? Het betekent dat de nep ondergeschikt is aan de echte. Als de echte wereld niet bestaat, kan de virtuele wereld ook niet bestaan. Maar als je er andersom over nadenkt, is het echte afhankelijk van het neppe. Het echte kan logischerwijs niet aan het neppe voorafgaan. In het voorbeeld dat we hebben besproken is de echte wereld voor mensen te onderscheiden door de virtuele wereld, dus het eerste onderscheid, 'de echte kan logischerwijs niet aan de nep voorafgaan', geeft de echte geen enkele superioriteit.
Wat betekent het onderscheid tussen echt en nep, “er kan er maar één echt zijn”, in het debat? Dit leidt tot de vraag of ‘uniciteit’ werkelijk een bijzondere superieure waarde heeft. We kunnen deze vraag beantwoorden met het voorbeeld van Nike-schoenen. Echte Nike-schoenen zijn bijzonder mooi, ergonomisch ontworpen en comfortabel, waardoor ze een zeer gewild paar sneakers zijn. Stel je voor dat iemand probeert de meest comfortabele schoen te maken die hij kan, en deze lijkt op deze Nike-schoen. Maar hoe goed deze persoon ook is, het is moeilijk om je een schoen voor te stellen die comfortabeler en esthetisch aantrekkelijker is dan een schoen die is ontworpen door een team van onderzoekers. Deze Nike-schoen had elk moment uit een fabriek kunnen komen, en er is geen andere schoen ter wereld die er zo uitziet. De meeste mensen zouden echter een nieuw paar Nikes waarderen boven deze schoen. Zoals dit voorbeeld illustreert, is ‘uniciteit’ geen goed argument om te beweren dat het echte ding beter is dan het neppe. De superioriteit van waarde wordt uitsluitend bepaald door haar eigen functie. Zoals hierboven aangetoond, maakt het intrinsieke verschil tussen echt en nep geen enkel verschil in waarde.
Bovendien beperkt het onderscheid tussen echt en nep zich niet tot fysieke kenmerken of uiterlijk. Menselijke ervaringen, emoties en psychologische tevredenheid zijn ook belangrijke factoren die het echte van het neppe onderscheiden. Er is bijvoorbeeld een emotioneel verschil tussen het daadwerkelijk waarderen van het werk van een beroemde kunstenaar en het zien van een replica ervan. Zelfs als de twee ervaringen visueel identiek zijn, kan de emotionele impact en artistieke waarde van het originele werk nooit worden geëvenaard door een replica. Dit is een symbolisch voorbeeld van de intrinsieke waarde van het echte ding. Uiteindelijk kan Neo's keuze voor de rode pil niet alleen gemotiveerd zijn door de waarde van de fysieke realiteit, maar ook door het menselijke instinct om psychologische bevrediging en authenticiteit in het bestaan te zoeken.
Waarom kiezen mensen dan voor de rode pil zoals Neo? Het komt omdat de samenleving een negatief beeld heeft opgebouwd van wat niet echt is. Deze negatieve perceptie is te wijten aan het functionele verschil tussen echt en nep. In de echte wereld kan een namaak niet duidelijk dezelfde functie vervullen als een echte, want als er een nagemaakte Louis Vuitton-tas bestaat die precies op een Louis Vuitton-tas lijkt en zelfs dezelfde garantie heeft, wordt deze als een andere echte Louis Vuitton-tas beschouwd. Vuitton-tas. Als er een nep-Louis Vuitton-tas bestaat die in het echt wordt ervaren, zal deze een ander patroon hebben, minder duurzaam zijn of een ander gebrek vertonen, en deze ervaringen hebben zich verzameld om een valse vergelijking te creëren van nep = niet goed. Ik vraag me af of mensen, zoals de jongen die regenbogen tot zijn dood achtervolgde, bezig zijn met een zinloze zoektocht naar de illusie van de werkelijkheid.
Uiteindelijk gaat Neo's keuze misschien over meer dan alleen het verschil tussen het fysieke en het virtuele; het kan ook gaan over het onderzoeken van de aard van het menselijk bestaan. Zijn keuze dwingt ons om diep na te denken over de betekenis en waarde van het reële, en het roept belangrijke vragen op over onze eigen keuzes. De rode pil van Neo is niet alleen het resultaat van een keuze, maar een symbool van de voortdurende strijd van de mens om zijn ware zelf te vinden.
