De controverse rond het afstuderen van hiphopgroep Epic High aan Stanford University in de VS heeft geleid tot beschuldigingen van academische vervalsing en een ernstige online heksenjacht. De zaak illustreert de meritocratie van de Koreaanse samenleving en de schade van buitensporige verdenkingen die verder gaan dan het recht om te weten.
Op 16 augustus 2007 onthulde Tablo (echte naam Lee Sunwoong), lid van de hiphopgroep Epic High, dat hij in drie en een half jaar zijn bachelor- en masterdiploma had behaald aan de Stanford University in de Verenigde Staten. Hierdoor ontstond het beeld van een wonderkind dat in korte tijd zowel zijn bachelor- als masteropleiding aan de afdeling Engelse literatuur van Stanford University voltooide, een proces dat gemiddeld vier tot vijf jaar duurt. Sommige internetgebruikers hebben hier echter twijfels over geuit, wat leidde tot een verhit debat op internet. De tabloid klaagde vervolgens enkele internetgebruikers aan en op 11 mei 2010 werd een zogenaamd “Tajinyo” café genaamd “I Demand the Truth of the Tabloid” geopend. Een ander anti-café, Sangjinse (een wereld waar gezond verstand de waarheid is), sloot zich ook aan bij de beschuldigingen. Naarmate de verdenkingen groter werden, gaf Tablo zijn transcripties uit zijn tijd aan Stanford University vrij, maar ze werden afgewezen omdat het kopieën waren en geen originelen. In de transcripties werd ook zijn naam vermeld als ‘Lee, Daniel Seon Woong’, wat anders was dan de naam op zijn andere platen, wat verdere vermoedens opriep. Tablo maakte vervolgens zijn Canadese staatsburgerschap bekend, dat volgens Tajinyo verband hield met onregelmatigheden in de militaire dienst.
Het heen en weer reizen bereikte uiteindelijk een punt waarop zelfs de opleiding van zijn familie in twijfel werd getrokken, en Tablo publiceerde zijn bachelor- en masterdiploma's. Vervolgens draaiden de twee partijen de rollen om. Tablo klaagde Tajinyo aan wegens smaad, en Tajinyo beschuldigde Tablo van vervalsing van documenten en ceremonies die verband hielden met de vermeende academische vervalsing. Op 10 oktober 2012 werd het beroep van Tablao afgewezen en bleek dat Tablao's opleidingsachtergrond waar was.
In onze samenleving ontstaan vaak vermoedens over bepaalde feiten en eisen om de waarheid daarover. Dit is een natuurlijk onderdeel van ons recht om te weten, maar soms kan het proces uit de hand lopen. Hoewel kan worden beargumenteerd dat Tablo marketing gebruikte om een beroep te doen op de meritocratische cultuur van Zuid-Korea, is er iets mis met Tajinyo's gedrag dat verder gaat dan ongeloof en regelrechte ontkenning. Ze trokken niet alleen de opleiding van Tablo in twijfel, maar ook zijn proces om het Canadese staatsburgerschap te verkrijgen en het vermijden van militaire dienst, en deden zelfs zijn familie pijn, wat verder gaat dan het recht om te weten en de menselijke waardigheid en het recht op geluk schendt.
Wanneer er sprake is van een sociaal vraagstuk zijn er de afgelopen jaren veel gevallen geweest waarin de persoonlijke gegevens van de betrokkene openbaar werden gemaakt. Deze praktijk, bekend als ‘identiteitsdiefstal’, gaat verder dan het recht om te weten en wordt beschouwd als een schending van de waardigheid en eer. Hoewel mensen het recht hebben om te weten wat ze willen weten, kan het overschrijden van een bepaalde grens elkaar alleen maar pijn doen en een minderwaardigheidscomplex vormen dat zijn oorspronkelijke doel heeft verloren.
Zelfs tijdens de Olympische Spelen in Londen bestond de misvatting dat mensen er trots op waren iemands persoonlijke homepage of site met hun identiteit in diskrediet te brengen. Terwijl het zich verdiepen in een kwestie, het zonder onderscheid onthullen van hun leven en het eisen van verontschuldigingen soms tot goede resultaten kan leiden, kan het ook leiden tot heksenjachten en het schaden van onschuldige mensen. Deze slachtoffers zijn vaak onherkenbaar en niet in staat een normaal sociaal leven te leiden. Dit soort gedrag overschrijdt de grens van ons recht om te weten en moet worden bestraft op politie- of nationaal niveau.
Eén manier om dergelijke identiteitsdiefstal te bestraffen is door een systeem op portaalsites op te zetten. Dit kan het blokkeren van buitensporige berichten van individuen en het implementeren van een systeem met echte namen omvatten. Het internet is zo snel en wijdverspreid dat deze maatregelen niet alleen noodzakelijk zullen zijn, maar ook fundamentele hervormingen. Vanaf het niveau van de basisschool moeten leerlingen door middel van een verscheidenheid aan lessen worden onderwezen over mensenrechten, internetetiquette en menselijke waardigheid om hen te helpen de juiste waarden te ontwikkelen tegen onnodige karaktermoord. Juridisch gezien is het noodzakelijk om straffen uit te vaardigen voor degenen die de waardigheid schenden, zoals identiteitsdiefstal, om een gevoel van bewustzijn te creëren.
In het geval van Tajinyo's gedrag lijkt het erop dat ze hem aanvielen omdat ze hem niet mochten, en niet omdat ze oprecht geïnteresseerd waren in de vraag of hij afstudeerde aan Stanford. In de Koreaanse entertainmentindustrie worden de meeste beroemdheden vaak beoordeeld op hun gebrek aan talent of simpelweg op hun uiterlijk. Tablo daarentegen zou, als vroeg afgestudeerde van de Engelse afdeling van Stanford en als muzikaal talent, voor hen onaanvaardbaar zijn geweest. De reden dat Tajinyo de graad van Tablo in twijfel trekt, is omdat hij zich afvraagt: 'Hoe kan een hiphopstudent afstuderen aan zo'n moeilijke Stanford University?
Ik denk dat deze gedachte voortkomt uit het unieke academisme van Korea. Ik denk dat dit voortkomt uit het absolute geloof in Stanford University en haar diplomasysteem, de overtuiging dat niemand die is afgestudeerd aan Stanford University zich als Tablo kan gedragen. Het andere argument van Tajinyo is dat Tablo's intellectuele capaciteit laag lijkt voor iemand die afgestudeerd is aan een prestigieuze Amerikaanse universiteit. De inhoud van zijn boeken en zijn commentaren in de ether lijken helemaal niet ‘geleerd’. Dit laat zien dat onze samenleving een onvoorwaardelijk vertrouwen heeft in en een vooropgezet idee heeft van een Amerikaans universitair diploma. Er bestaat een stereotype dat mensen die afstuderen aan Amerikaanse universiteiten zich op een bepaalde manier moeten gedragen. Dit is een product van Korea's misvattingen over academisme, onderwijsambities en perverse jaloezie- en minderwaardigheidscomplexen.
Nu onderwijs een garantie is geworden voor de kwaliteit van het leven, willen mensen het hebben, ook al verzetten ze zich ertegen. Omdat onderwijs echter niet iets is dat verdiend kan worden, leidt jaloezie en afgunst op degenen die onderwijs volgen tot wangedrag, zoals in de zaak Tajinyo.
Meritocratie in Korea geldt niet alleen voor beroemdheden, maar ook voor gewone mensen. Een vriend van mij stond bijvoorbeeld stil in het leger toen een soldaat naar hem toe kwam en sarcastisch zei: "Ik hoorde dat je van de Seoul National University komt, maar je ziet eruit alsof je niet veel hebt." Een ander voorbeeld is toen een jonge man in de kerk een gemorste stof op tafel aan het opruimen was, en de man naast hem zei: 'Als je van de Seoul National University komt, kun je dan zoveel tissue gebruiken? Deze wijdverbreide meritocratie in onze samenleving leidt tot een verkeerd beeld van hoogopgeleide mensen, ten nadele van hen. Dit is een resultaat van het Koreaanse onderwijssysteem dat alleen de nadruk legt op goede universiteiten, en het is noodzakelijk om het onderwijssysteem te hervormen en de perceptie van mensen te veranderen.
Toen de Koreaanse economie het moeilijk had, hadden mensen de perceptie dat kennis de enige manier was om te leven in een land zonder hulpbronnen. Zelfs na economische groei leidden deze waarden tot afgunst, jaloezie en afgunst op de intellectuele klasse. De meeste studenten weten alleen welke banen ze kunnen krijgen als ze goed studeren, en ze weten niets over de verschillende soorten banen. Dit is een probleem in het Koreaanse onderwijssysteem dat door de onderwijsautoriteiten moet worden aangepakt. Vanaf de basisschool moeten leerlingen kennismaken met verschillende carrières door loopbaanervaringen en ontdekkingen, en een baan vinden die ze leuk vinden in plaats van goed te studeren en veel geld te verdienen. Ouders moeten ook zo worden opgeleid dat ze hun kinderen niet de verkeerde waarden bijbrengen en geen academisme bijbrengen.
De zaak Tablo en Tajinyo gaat niet alleen over hen, maar over een donkerder aspect van onze samenleving dat op een aantal problemen wijst. Ten eerste de misleidende praktijk van het recht om te weten, die iemands leven kan verwoesten en tot heksenjachten kan leiden, en het gebrek aan staatssancties en de bereidheid van sommige internetgebruikers om dit als vanzelfsprekend te beschouwen. Ten tweede zijn er ongefundeerde beschuldigingen en kritiek op hoogopgeleide mensen vanwege de wijdverspreide academisering in onze samenleving en het vertekende oordeel over hen. Dit zijn zaken die verbeterd moeten worden en die niet mogen worden doorgegeven aan de volgende generatie. Ik hoop dat deze kwesties zullen worden gecorrigeerd door middel van nationale sancties en een nationale beweging.
