Bij juridische interpretatie benadrukt Hart de open structuur van taal en waardeert hij de duidelijkheid van juridische regels, terwijl Fuller het doel en de context van de wet benadrukt, met het argument dat juridische interpretatie sociale ethiek en rechtvaardigheid moet belichamen. De standpunten van beide wetenschappers bieden belangrijke criteria voor juridische interpretatie en dragen bij aan het vinden van een evenwicht in het proces van toepassing van het recht.
Juridische interpretatie betekent het verduidelijken van de inhoud van een rechtsregel en het bepalen van het toepassingsgebied ervan. Maar zelfs als een rechtsregel in veel gevallen goed werkt, kan de toepasbaarheid ervan in sommige gevallen onduidelijk en problematisch zijn. Hart was een van de eerste juristen die met dit in gedachten de juridische interpretatie besprak. Om Harts betoog te begrijpen is het belangrijk om de open structuur van het recht te onderkennen. Een open structuur betekent dat de betekenis van taal vastligt in de kerngevallen waarin de rechtsregels duidelijk van toepassing zijn, maar dat de betekenis van taal onbepaald is in marginale gevallen waarin dat niet het geval is. Hart geloofde dat de meeste regels in de taal, zoals de rechtsregels, ongetwijfeld deze open structuur moeten hebben. Dit komt omdat de aard van taal een open einde heeft en het onmogelijk is om alle mogelijke toekomstige gebeurtenissen te kennen, zodat de toepasbaarheid van een regel niet van tevoren volledig kan worden bepaald.
Wanneer we bijvoorbeeld een regel creëren die zegt ‘geen bromfietsen in het park’ omwille van de rust en vrede in het park, bepaalt het taalgebruik dat in deze context wordt gebruikt de voorwaarden waaraan moet worden voldaan voordat een zaak onder de reikwijdte van de wet valt. de regel. Volgens de auteur zijn er duidelijke voorbeelden zoals auto's en bussen die binnen het toepassingsgebied vallen. Het is echter moeilijk voor te stellen of speelgoedauto's hier ook onder zouden vallen. De vraag of de rust en vrede van het park voorrang moet krijgen boven kinderen die plezier maken met speelgoedauto's kan ook onvoorzien zijn, zodat het moeilijk is om te bepalen of dit alleen op basis van de voorgaande regel is toegestaan.
Hart geloofde dat wanneer de betekenis van een rechtsstaat definitief is, er geen speciale aandacht voor andere factoren nodig is, en dat rechtsregels vaak definitief zijn. Hij voerde echter aan dat wanneer zich een geval voordoet waarin een rechtsstaat niet duidelijk van toepassing is, rechters de kwestie niet kunnen oplossen door logisch te redeneren op basis van de wet, maar naar eigen goeddunken rekening kunnen houden met buitenwettelijke factoren zoals sociale doelstellingen, beleid, enz. Volgens hem vervullen rechters een regelgevende functie omdat zij precedenten scheppen die de betekenis van grensgevallen vaststellen.
Fuller bekritiseerde Harts benadering van wettelijke interpretatie als overdreven gericht op individuele woorden, met het argument dat de context van een wettelijke regel en het doel waarvoor deze bedoeld is van fundamenteel belang zijn bij het interpreteren van de wet, wat betekent dat rechters rekening moeten houden met de context en het doel van een regel. een verbod op paardrijden gedurende het gehele interpretatieproces, en niet alleen wanneer de betekenis van paardrijden onbepaald is. Fuller illustreert dit met het voorbeeld van de ene persoon die de andere vertelt kinderen te leren spelen, en de andere persoon die kinderen leert dobbelen voor geld. Zelfs als het oorspronkelijke doel van de spreker om kinderen te leren spelen niet specifiek is vastgesteld, is het mogelijk te interpreteren dat spelen niet het gokken met dobbelstenen omvat, omdat het object waarnaar het spel verwijst geïnterpreteerd moet worden op een manier die de universele doeleinden van de mensheid belichaamt.
Fuller benadrukte verder het doel van juridische interpretatie en voerde aan dat rechtsregels niet letterlijk mogen worden toegepast, maar rekening moeten houden met de aard van de wet en de ethische normen van de menselijke samenleving. Hij betoogde dat wettelijke regels slechts een middel zijn om een doel op zichzelf te bereiken, en dat we de uiteindelijke doelen van het recht, zoals rechtvaardigheid, eerlijkheid en sociale stabiliteit, niet uit het oog mogen verliezen. Vanuit dit perspectief is juridische interpretatie een taak die verder gaat dan louter taalkundige analyse en een alomvattende beschouwing van de sociale, historische en culturele context vereist.
Fuller daarentegen begreep Harts theorie van het interpreteren van de wet door zich te concentreren op de taal van de rechtsstaat als een waarschuwing tegen de gevaren van het te veel benadrukken van het doel van de rechtsstaat. Een rechtsstaat is onmogelijk als vooraf niet helder vaststaat welk gedrag bij wet verboden en toegestaan is. Om deze reden, terwijl Hart de taalkundige duidelijkheid van de wet benadrukte, was Fuller van mening dat wettelijke interpretatie gebaseerd moest zijn op een alomvattende overweging van het doel en de context van de wet.
Kortom, wettelijke interpretatie is een evenwichtsoefening tussen de taalkundige duidelijkheid van de wet en het uiteindelijke doel van de wet. De argumenten van de juristen Hart en Fuller bieden verschillende perspectieven op de manier waarop dit evenwicht kan worden bereikt. Hart benadrukt taalkundige duidelijkheid om de rechtsstaat te handhaven, terwijl hij de onzekerheid erkent die ontstaat aan de grenzen van rechtsregels door de open structuur van taal. Fuller benadrukte daarentegen het doel en de context van de wet en voerde aan dat juridische interpretatie gericht moet zijn op de implementatie van sociale ethiek en rechtvaardigheid. Deze twee perspectieven bieden belangrijke criteria voor de interpretatie van de wet en kunnen leiden tot eerlijkere en consistentere oordelen bij de toepassing van de wet.
