Met de snelle ontwikkeling van wetenschap en technologie heeft Homo sapiens het potentieel om te evolueren naar nieuwe wezens door middel van biotechnologie, cyborgtechniek en niet-organische techniek. Deze veranderingen vormen de uitdaging van het herdefiniëren en opnieuw conceptualiseren van de mensheid.
Zoals we op de basisschool hebben geleerd, zijn we begonnen als Australopithecus, hebben we verschillende fasen doorlopen en zijn we nu Homo sapiens. In tegenstelling tot de voorgaande stadia bereikt Homo sapiens dingen die nog maar een paar decennia geleden ondenkbaar waren, dankzij wetenschap en technologie die zich in een ongelooflijk tempo ontwikkelen. Er zijn dus voorspellingen dat over een paar decennia, of zelfs eeuwen, dingen die nu onmogelijk geacht zal worden gerealiseerd, en naarmate de ontwikkeling van wetenschap en technologie versnelt, zullen mensen iets anders worden dan Homo sapiens – dat wil zeggen, Homo sapiens zal uitsterven en een nieuwe soort van de mensheid zal worden geboren. Yuval Harari bekijkt het einde van Homo sapiens vanuit drie perspectieven: biotechnologie, cyborgtechniek en niet-organische techniek. Het biotechnologische perspectief is dat genetische manipulatie niet alleen het menselijk gedrag zal veranderen, maar ook de sociale structuur, en het cyborg-engineeringperspectief is dat de ontwikkeling van geavanceerde technologie mensen in cyborgs zal veranderen die levende en niet-levende dingen combineren. In dit artikel bespreek ik het niet-organische engineeringperspectief.
Yuval Harari schrijft: “Homo sapiens begint nu de wet van natuurlijke selectie te overtreden en te vervangen door de wet van intelligent ontwerp. Bijna vier miljard jaar lang is al het leven op aarde geëvolueerd volgens de wet van natuurlijke selectie (Yuval Harari, Sapiens, Youngsa Kim, provincie Gyeonggi (2016), p.561).’ Anders dan in het verleden breidt de reikwijdte van menselijk ingrijpen in het biologische leven zich uit naarmate we genen bestuderen. In termen van niet-organische techniek zal het einde van Homo sapiens de maximalisatie zijn van dit intellectuele ontwerpvermogen om volledig levenloze wezens te creëren.
De auteur wijst op computervirussen als prototype voor deze evolutie. Computervirussen veroveren een plaats in cyberspace, concurreren met andere virussen, ontwijken antivirusprogramma's en vermenigvuldigen zich eindeloos. Dit is waar natuurlijke selectie een rol speelt, zelfs onder virussen. Als een gemuteerd virus beter is in het omzeilen van antivirusprogramma's en tegelijkertijd het vermogen behoudt om computers te infiltreren, zal het langer overleven dan het oorspronkelijke virus. Als we deze evoluerende aard van computervirussen kunnen benutten, kan het uiteindelijk mogelijk zijn een programma te ontwerpen dat zelfstandig kan leren en evolueren. Als zo'n programma zou worden gemaakt, zou het onafhankelijk van de maker en in een andere richting kunnen evolueren dan de programmeur had verwacht. Dit zou diversiteit in programma’s mogelijk maken, net zoals we allemaal verschillend zijn.
Heb jij de film HER ooit gezien? In de film HER is Samantha een knap kunstmatig intelligentiesysteem. Samantha kan voor zichzelf denken, menselijke emoties leren en voelen. Ze wordt zelfs verliefd op de mannelijke hoofdpersoon. In de film HER zien we een andere mogelijkheid op het gebied van niet-organische engineering. Volgens Sapiens heeft het Blue Brain Project tot doel het hele menselijke brein in een computer te herscheppen – met andere woorden: Samantha tot leven te brengen. Wetenschappers in het project werken aan de realisatie van het project door de hersenen uit elkaar te halen, verschillende soorten neuronen te identificeren, de verbindingscircuits daartussen in kaart te brengen en deze vervolgens te simuleren. Door de elektronische circuits in een computer zo te ontwerpen dat ze precies lijken op de neurale netwerken in de hersenen, zegt de projectleider dat het mogelijk zal zijn om een kunstmatig brein te hebben dat spreekt en handelt als een mens. Het project wordt momenteel getest op rattenhersenen, en als het werkelijkheid wordt, zouden we niet alleen verliefd kunnen worden op kunstmatige hersenen, maar het zou ons ook in staat kunnen stellen om van het leven in een organisch-chemische wereld over te gaan naar het rijk van de niet- organisch.
Als het Blue Brain-project, dat de eigenschappen van virussen gebruikt om de hersenen in een computer te programmeren en opnieuw te creëren, steeds geavanceerder wordt, zullen er in onze handen steeds geavanceerdere en diversere menselijke hersenen ontstaan. Dan zullen we ons menselijk leven voortzetten als nieuwe wezens in het rijk van de niet-organische materie, en zal er een einde komen aan Homo sapiens. Maar voordat we deze transitie kunnen maken, moeten we de nieuwe concepten definiëren die zullen ontstaan. Allereerst moeten we definiëren wat er door de ontwikkeling van technologie wordt gecreëerd. We moeten ook onze mentale criteria voor het beoordelen van nieuwe wezens veranderen, zoals de vraag of we een anorganisch, zichzelf ontwikkelend computervirus als een levend wezen kunnen definiëren of een kunstmatig brein dat door het Blue Brain Project als een persoon is gerealiseerd. Alleen als we deze technologische en conceptuele verschuivingen doorvoeren, zullen de nieuwe systemen routinematig geaccepteerd en alomtegenwoordig worden, en zullen we goed op weg zijn naar een vreedzaam einde van Homo sapiens.
