Er wordt betoogd dat embryonaal stamcelonderzoek moet worden stopgezet vanwege bio-ethische zorgen en onderzoeksveiligheidsproblemen. Embryo's moeten worden gerespecteerd als levende wezens met het potentieel om zich tot mensen te differentiëren en mogen niet worden blootgesteld aan de risico's van onvolledig onderzoek. In plaats daarvan moeten alternatieven zoals stamcelonderzoek bij volwassenen worden gebruikt om de biotechnologie vooruit te helpen.
Wetenschap en technologie zijn de afgelopen jaren snel vooruitgegaan, vooral de biotechnologie. De biotechnologie zorgt voor doorbraken op het gebied van genetische manipulatie, stamcelonderzoek, genbewerkingstechnologie en meer, die een positieve invloed hebben op het menselijk leven. Deze vooruitgang is echter niet altijd positief. De vooruitgang in de biotechnologie roept ook ethische debatten op. Onderzoek op het gebied van de biotechnologie is verder gegaan dan de zoektocht naar de waarheid en is een streven naar hoge economische waarde geworden. Het is een vakgebied dat zich bezighoudt met het menselijk leven, en de omvang van het onderzoek roept veel ethische vragen op. Eén daarvan betreft de kwestie van embryonale stamcellen.
In het verleden werd een mens geboren toen een stel geslachtsgemeenschap had, een sperma en een eicel verenigden, een bevruchte eicel ontstond en de eicel in de baarmoeder werd geïmplanteerd. Met de ontwikkeling van de biotechnologie is het echter mogelijk geworden om dit proces op een uniforme manier te bestuderen. Mensen zijn biotechnologie gaan gebruiken om kunstmatig embryo's te creëren en proberen deze technologie te gebruiken als oplossing voor terminale of ongeneeslijke ziekten. Dit onderzoek roept echter veel ethische vragen op, omdat het gaat om het bestuderen van embryo's met het potentieel om zich tot mensen te differentiëren. Er wordt ook actief onderzoek gedaan naar volwassen stamcellen als alternatief voor embryonale stamcellen. Om deze redenen zal ik betogen dat embryonaal stamcelonderzoek moet worden stopgezet en bewijsmateriaal en alternatieven moeten aandragen.
Voordat ik inga op de redenen waarom onderzoek naar embryonale stamcellen moet worden stopgezet, wil ik uitleggen wat embryonale stamcellen zijn. Embryonale stamcellen zijn stamcellen die uit een embryo worden geoogst. Wanneer een sperma en eicel bevrucht worden, ondergaat de eicel meiose en deelt zich in tweeën, waardoor een bevruchte eicel ontstaat. Het bevruchte ei blijft zich delen en nestelt zich ongeveer 14 dagen na de bevruchting in de baarmoeder van de vrouw. De periode vóór de implantatie wordt de embryonale periode genoemd en de bevruchte eicel wordt een embryo genoemd. Een stamcel is een soort moedercel die zich ontwikkelt tot verschillende cellen of organen waaruit het menselijk lichaam bestaat. Met andere woorden, het is een cel voordat deze differentieert in organen zoals het hart, de lever, enz. Embryonale stamcellen zijn cellen in het embryonale stadium, minder dan 14 dagen na de bevruchting, en worden pluripotent genoemd omdat ze zich in elk type kunnen differentiëren. van cel.
Methoden die worden gebruikt om embryonale stamcellen te verkrijgen, zijn onder meer het gebruik van overtollige embryo's of van miskraamde foetussen. Overtollige embryo's zijn ongebruikte embryo's uit eieren die overgeëvuleerd zijn voor IVF. In dit geval is overovulatie een kunstmatige methode om een groot aantal eicellen uit het lichaam van een vrouw te halen. Als alternatief kunnen embryonale stamcellen worden verkregen door primordiale kiemcellen van een miskraamde foetus te isoleren en deze te kweken. Het gebruik van deze embryo's voor onderzoeksdoeleinden roept echter ethische vragen op, zoals de vraag of embryo's jonger dan veertien dagen oud menselijk zijn, en de ethiek van overtollige ingevroren embryo's.
De reden waarom embryonaal stamcelonderzoek moet worden stopgezet is dat embryo’s recht hebben op leven. Een embryo heeft het potentieel om een mens te worden en moet op dezelfde manier worden beschouwd als het kind of de volwassene die eruit zal groeien. Embryo's, kinderen en volwassenen zijn verschillende stadia van hetzelfde wezen, geen verschillende entiteiten, wat betekent dat hetzelfde individu, a, de stadia van A, A`, A“, enzovoort doorloopt, niet dat a uitgroeit tot B, C, D, etc. Bewijs hiervoor is dat embryo's met verschillende genetische combinaties zich tot verschillende dingen ontwikkelen. Vanaf het moment dat een mens zich verenigt met een sperma en een eicel, wordt het een bevruchte eicel en heeft het een specifieke celindeling, dus er is maar één embryo dat kan uitgroeien tot A, en dat is een. We moeten embryo's ook beschouwen als autonome, levende, mensachtige organismen, en niet alleen maar klompjes cellen. Het bewijs hiervoor is dat er interactie is tussen de cellen van het embryo. Vóór 14 dagen na de bevruchting heeft elke cel het potentieel om zich tot een individu te ontwikkelen, maar ze ontwikkelen zich niet tot een individu als ze samen zijn, maar alleen als ze gescheiden zijn. Simpel gezegd: als je cellen A en B hebt vóór 14 dagen na de bevruchting, en je scheidt ze, zullen ze zich ontwikkelen tot respectievelijk A en B. We weten echter dat als we ze samenvoegen, ze niet A en B zullen worden. In plaats daarvan zullen ze met elkaar interageren en één enkel individu worden, genaamd C. Dit biologische feit suggereert dat cellen in het embryo met elkaar interacteren. Bovendien laat het feit dat de celdeling vanaf het begin ordentelijk verloopt, zien dat cellen met elkaar interacteren. Deze interactie tussen cellen suggereert dat het embryo een organisme is en niet slechts een klompje cellen.
Als reactie daarop stellen de voorstanders van embryonaal stamcelonderzoek dat de morele status van een embryo niet meer is dan een klompje cellen. Om een embryo te kunnen identificeren als hetzelfde individu als een kind of volwassene, moet aan de voorwaarde van zelfidentiteit worden voldaan. Dit betekent dat een entiteit op een bepaald tijdstip hetzelfde kan zijn als een entiteit op een ander tijdstip, maar niet hetzelfde kan zijn als twee ruimtelijk gescheiden entiteiten op verschillende tijdstippen. Als een embryo met de naam A bijvoorbeeld uitgroeit tot een kind met de naam A, dan kan A identiek zijn aan A, maar niet aan B, dat gelijktijdig met A bestaat. Een embryo vóór 14 dagen heeft echter geen één-op-één-relatie. correspondentie met de volwassene die eruit zal groeien. Dit is onweerlegbaar omdat een embryo vóór de oerklier het potentieel heeft om te differentiëren tot een tweeling, wat betekent dat als een embryo met de naam A zich in tweeën deelt en een tweeling wordt, het hetzelfde individu zal zijn als zijn beide tweelingen tegelijkertijd. De tegenstrijdigheid is dat als één embryo identiek is aan beide tweelingen, beide tweelingen ook identieke individuen moeten zijn.
Er schuilt echter een lichte misvatting in de argumentatie van deze voorstander. Het splitsen van een embryo in tweeën is een voorbestemd levenssysteem, net als ongeslachtelijke voortplanting bij eencellige organismen. Eencellige organismen zoals planaria en amoeben planten zich ongeslachtelijk voort, delen zichzelf in tweeën, en wanneer ze zich delen, worden het twee verschillende organismen die zich vermenigvuldigen. Op dezelfde manier moeten tweelingen worden gezien als twee individuen die worden toegevoegd aan een reeds bestaand individu. Het embryo moet dan gerespecteerd worden als een wezen met dezelfde individualiteit als een van de tweelingen.
De tweede reden waarom embryonaal stamcelonderzoek zou moeten worden stopgezet, is dat het de kans op andere ziekten vergroot. Om te beginnen vereisen orgaantransplantaties waarbij gebruik wordt gemaakt van embryonale stamcellen levenslange medicatie om afstoting door het immuunsysteem te voorkomen. En omdat embryonale stamcellen sneller groeien dan andere stamcellen, bestaat het risico dat het transplanteren ervan de kans op kanker vergroot. Toen foetale hersencellen werden getransplanteerd bij patiënten met de ziekte van Parkinson, vertoonden ze ook symptomen van verlamde autonome controle, waaronder onwillekeurige bewegingen. Ten slotte bleken muizen die waren gekloond uit embryonale stamcellen genetische defecten te hebben toen ze werden geboren.
Hoewel stamcelonderzoek heeft geleid tot behandelingen voor veel ziekten, bevinden ongeneeslijke ziekten zich nog in de beginfase van het onderzoek. Dit laat zien dat zelfs als het mogelijk is om door middel van experimenten de kans op kanker te verkleinen, er nog steeds veel onderzoek nodig is. Daarom moeten we niet veel embryo's opofferen in onvolledige experimenten. Een alternatief voor embryonale stamcellen is het bestuderen van volwassen stamcellen. Vergeleken met embryonale stamcellen hebben volwassen stamcellen een langere onderzoeksgeschiedenis en betere resultaten. Volwassen stamcellen worden al gebruikt en getest en hebben het voordeel dat ze veiliger zijn dan embryonale stamcellen. Bijvoorbeeld beenmergtransplantaties. Omdat volwassen stamcellen stabieler zijn dan embryonale stamcellen, hebben ze een lagere incidentie van kanker, geen immuunafstoting en zijn de stamcellen beter aan het weefsel aangepast, wat betekent dat ze zich snel vestigen.
Concluderend moet het onderzoek naar embryonale stamcellen worden stopgezet vanwege bio-ethische en veiligheidsproblemen. Embryo's moeten worden gerespecteerd als levende wezens met het potentieel om zich tot mensen te ontwikkelen en mogen niet worden blootgesteld aan de risico's van onvolledig onderzoek. In plaats daarvan moeten alternatieven zoals stamcelonderzoek bij volwassenen worden gebruikt om de biotechnologie vooruit te helpen. Om ervoor te zorgen dat de vooruitgang in de biotechnologie kan bijdragen aan de verrijking van het menselijk leven, moeten we deze zorgvuldig en met ethische overwegingen benaderen.
