Kerncentrales zijn zeer energie-efficiënt, maar brengen ook grote risico's met zich mee vanwege corruptie en veiligheidsproblemen. Naast kernenergie moeten we verschillende alternatieve energiebronnen verkennen en onderzoeken voor een veilig energiegebruik.
De afgelopen zomer was ongewoon warm. Het was zelfs nog warmer omdat er geen plek was om aan de hitte te ontsnappen. Je kunt geen bank, warenhuis of boekwinkel binnengaan zonder een koel briesje te krijgen. Dit kwam doordat de regering intensieve energiebesparende maatregelen had geïmplementeerd, zoals het uitschakelen van de airconditioning in openbare instellingen vanwege het ergste elektriciteitstekort in de geschiedenis. Omdat er progressieve belastingen op de elektriciteitsrekening werden geheven, was het onmogelijk om zelfs thuis van airconditioning te genieten. De belangrijkste boosdoener achter het stroomtekort dat het hele land in een zinderende hittegolf stortte, was vreemd genoeg het 'nucleaire schandaal'.
In 2013 bleek Korea Hydro & Nuclear Power (KHNP) ondermaatse onderdelen te hebben. De testrapporten voor deze componenten waren al jaren vervalst. De systematische betrokkenheid van de fabrikant, JS Cable, het verificatiebureau Saehan TIP en het goedkeuringsbureau KEPCO leidde tot de spot met de 'nucleaire maffia'. Na betrapt te zijn moesten de geleverde ondermaatse onderdelen gereviseerd en vervangen worden. Als gevolg hiervan werden de energiecentrales die de onderdelen gebruikten gesloten en werd de bouw van nieuwe centrales stopgezet. Om de energiekloof te dichten, moesten ze in plaats van kerncentrales te gebruiken, die goedkoper te produceren zijn, vloeibaar aardgas of diesel gebruiken, die duurder zijn om te produceren. De officiële schatting van de regering van de schade bedraagt 9.95 biljoen won, en de last is doorberekend aan het volk. Het was geen plotselinge toename van het elektriciteitsverbruik of het sluiten van elektriciteitscentrales als gevolg van de ramp, maar louter 'onregelmatigheden' die ervoor zorgden dat we op warme dagen hevig zweten aan ons bureau. Neem genoegen met een lauwe tot hete ventilatorbries.
De Zuid-Koreaanse regering heeft aangekondigd dat zij het aandeel kernenergie tegen 26 zal verhogen van 29% naar 2035%. Vergeleken met steenkool is kernenergie de meest redelijke keuze voor Korea, omdat het lagere energiekosten per eenheid heeft en het tarief verlaagt. van kooldioxide, de belangrijkste oorzaak van milieuvervuiling. Gezien de huidige toestand van de kernenergie-industrie is het echter de vraag of het praktisch is om meer kerncentrales te bouwen om meer energie te produceren. De kernenergie-industrie is een zeer gespecialiseerde industrie, en het personeelsbestand is geconcentreerd rond bepaalde scholen en connecties, wat heeft geleid tot een enorme keten van corruptie, die aanleiding heeft gegeven tot de zogenaamde ‘nucleaire maffia’. In plaats van nieuwe kerncentrales te bouwen, kunnen we de gestolen stroom terugwinnen als we de energielekken van de maffia goed in de gaten houden. Uit de statistieken blijkt dat het stoppen van de lekkage voldoende is. Volgens gegevens van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) bedraagt het elektriciteitsverbruik van huishoudens in Zuid-Korea 1088 kWh per hoofd van de bevolking. Dit is minder dan dat van de VS, Frankrijk en Canada, en minder dan de helft van dat van Japan, een land dat bekend staat om zijn soberheid. De transparantie van de elektriciteitssector moet worden versterkt en de overtollige elektriciteit die door kerncentrales wordt opgewekt, moet afkomstig zijn uit milieuvriendelijke energiebronnen zoals wind- en zonne-energie.
Kerncentrales zijn niet alleen duur om te bouwen en te exploiteren, maar brengen ook onvoorziene extra kosten met zich mee. Deze extra kosten omvatten opruimingskosten bij een ongeval, afvalverwerking en meer. Nucleaire ongelukken zijn zeer onwaarschijnlijk, maar als ze toch plaatsvinden, is de schade onvoorstelbaar. De ramp in Tsjernobyl in 1986 en de ramp in Fukushima in 2011 zijn voorbeelden van de gevaren van ongelukken met kerncentrales. De gevolgen van deze ongevallen zijn tientallen jaren voelbaar, de radioactieve besmetting als gevolg van het ongeval treft talloze levende wezens, en de nasleep van het ongeval gaat vaak gepaard met enorme economische verliezen en sociale onrust. Dit is een van de redenen waarom de veiligheid van kerncentrales voortdurend ter discussie staat.
Veiligheid is de grootste reden waarom mensen zich zorgen maken over de bouw van kerncentrales. De kernenergie-industrie heeft een geschiedenis van corruptie, dus veiligheid kan niet worden verwacht. Ik wil me niet voorstellen welke tragedie er zal gebeuren als defecte onderdelen een ongeluk veroorzaken. Naast de corruptie bij kerncentrales is er ook sprake van grootschalige omkoping bij de opslagplaatsen waar afval van kerncentrales wordt opgeslagen. De locatiemanager van een bouwaannemer werd betrapt op het aannemen van steekpenningen ter waarde van in totaal 525 miljoen won van zes onderaannemers. De veiligheid van de bergingsinstallatie, die radioactief afval lange tijd zou moeten opslaan, is in gevaar gekomen. Hoewel dit vernederende schandalen zijn, is het grotere probleem dat we er niet zeker van kunnen zijn dat kerncentrales zelf veilig zijn. Er hebben zich drie grote ongelukken met kerncentrales voorgedaan. Three Mile Island, Tsjernobyl en Fukushima. Dit lijkt misschien niet zo hoog als je bedenkt hoe lang kerncentrales al in bedrijf zijn en hoeveel er zijn. Maar als je bedenkt hoe verwoestend een enkel ongeval kan zijn, is het een getal dat niet kan worden genegeerd. Elk van de drie ongevallen werd veroorzaakt door een combinatie van defecte apparatuur, geaccumuleerde operationele fouten en natuurrampen. Omdat kerncentrales door mensen worden beheerd, bestaat altijd de kans op fouten, die op elk moment tot een ramp kunnen leiden. Zelfs als alle door mensen veroorzaakte ongelukken worden voorkomen door grondig beheer, vormen natuurrampen een bedreiging waar we ons niet op kunnen voorbereiden. Dit was het geval met de kerncentrale in Fukushima, waar de menselijke technologie machteloos stond tegenover een enorme tsunami. Toen het koelmiddel niet meer werkte, veroorzaakte dit een reeks waterstofexplosies, die in de oceaan, het grondwater en de prefectuur Fukushima lekten. Vooral als je bedenkt dat kerncentrales worden gebouwd op plaatsen met overvloedige waterkrachtbronnen voor het koelen van water, kun je zien hoe ernstig het gevaar is. Korea is ook niet helemaal veilig voor aardbevingen. Hoewel we geneigd zijn te denken dat Korea relatief veilig is omdat Japan zich op de rand van een tektonische plaat bevindt en Korea zich daarbinnen bevindt, zijn de aardbevingen sinds de geschiedenis niet geruststellend. De Koreaanse energiecentrales zijn ontworpen om aardbevingen tot magnitude 6.5 te weerstaan, aangezien aardbevingen groter zijn dan ooit tevoren en waarschijnlijk in de toekomst zullen voorkomen. De kerncentrale van Fukushima in Japan was hulpeloos omdat ze geen aardbeving met een kracht van 8.8 verwachtten. Als zodanig kunnen kerncentrales catastrofaal zijn wanneer ze het rijk van de mens verlaten. Daarom zijn wij bang voor kernenergie.
Kernenergie is qua efficiëntie de beste energie. Maar de waarheid is dat er een afweging is. Met de grootste voordelen komen de grootste risico's. Laten we, voordat we ons haasten om meer kerncentrales te bouwen, eens kijken naar wat we nu hebben: zijn ze veilig en lopen we energie mis? De voordelen van kernenergie zijn duidelijk. Maar we kunnen de risico's niet negeren. We moeten rekening houden met zowel energie-efficiëntie als veiligheid. In plaats van de nadruk te leggen op de efficiëntie van kerncentrales, moeten we de risico's die eraan ten grondslag liggen grondig analyseren en voorbereiden. Om energie veilig te kunnen gebruiken, moeten we andere alternatieve energiebronnen dan kernenergie verkennen en onderzoeken. Het in overweging nemen van deze verschillende energiebronnen zal de eerste stap zijn naar duurzame ontwikkeling.
