De ervaring van het uitschelden van mijn jongere broer op de middelbare school deed me nadenken over de aard en het doel van uitschelden. Of het nu voor educatieve doeleinden is of om de emoties te verlichten van de persoon die wordt uitgescholden, het doet mij het verschil herkennen en erover nadenken tussen mijn eigen normen en die van de samenleving.
Een paar jaar geleden, in deze tijd van het jaar, waren de middelbare scholieren de zogenaamde ‘witte olifanten’ die hun toelatingsexamens voor de universiteit hadden afgerond en hun wiskunde-examens hadden afgerond. Ik was geen uitzondering, aangezien ik destijds op de middelbare school zat en mijn school verkorte lessen hield voor degenen die voor de examens slaagden. In die tijd hadden middelbare scholieren veel tijd: ze gingen alleen naar school voor formele deelname en hadden de hele dag voor zichzelf. Het gevoel van vrijheid van de examendruk was onbeschrijfelijk, maar de vrijheid woog zwaar op mij.
Meer tijd betekent niet altijd een bevredigender leven. Voordat ik de examens aflegde, probeerde ik na te denken over wat ik na de test wilde doen, maar het had geen zin. Ik bracht al mijn tijd door met biljarten, naar speelkamers gaan en rondhangen met mijn vrienden, zonder iets productiefs te doen. Ik besefte dat ik meer tijd thuis had moeten doorbrengen voordat ik naar Seoul ging. Ik vond het leuk om mijn vrienden te ontmoeten, maar op een gegeven moment werd de repetitieve routine saai.
Naarmate ik meer tijd thuis doorbracht, begon ik dingen te zien die ik voorheen niet kon zien. Ik bracht vooral veel tijd door met mijn broer, en ik begon zijn slechte gedrag op te merken. Het meest vervelende gedrag dat mij opviel, was dat hij ging spelen in plaats van aan zelfstudie deel te nemen. Dit gedrag werd verschillende keren herhaald en elke keer werd het door mij betrapt. Uiteindelijk gaf ik hem een standje en zei hem dat het slecht gedrag was om niet aan zelfstudie deel te nemen. In deze situatie dacht ik dat ik me als een volwassene gedroeg. Ik geloofde dat ik mijn broer de juiste manier moest leren.
Ik schold mijn broer uit. Is schelden echt verkeerd? Ik denk dat het de moeite waard is om te bespreken. Ten eerste moeten we de oorzaken van schelden begrijpen. We worden door veel mensen in ons leven uitgescholden. Meestal gebeurt dit in naam van het onderwijs. Psychologische experimenten met kinderen hebben aangetoond dat uitschelden effectief kan zijn. We hebben allemaal de zin gehoord: 'Als ik je uitscheld, is het voor je eigen bestwil. Het is een uitdrukking die vaak door ouders en leraren werd gebruikt, en het is er een die ik bij mijn jongere broer ben gaan gebruiken.
Aan de andere kant beweren sommige mensen dat uitschelden niet ‘voor jou’ is, maar ‘voor mij’. Wanneer een leraar een leerling uitscheldt of straft, beweert hij of zij dat hij of zij dit niet doet om zichzelf een goed gevoel te geven, maar omdat hij of zij wil dat de leerling de goede kant op gaat, maar vanuit het perspectief van de leerling. Als iemand wordt uitgescholden of gestraft, heeft hij of zij vaak het gevoel dat de leraar de straf gebruikt om zijn of haar eigen stress te verlichten. In reactie hierop sprak professor Kim Kwang-sik van de Seoul National University over zijn ervaringen als ouder en zei dat wanneer hij zijn kinderen uitschold, hij hen ongeveer 80% van de tijd uitscheldde voor zijn eigen bestwil. Met andere woorden: 'ter wille van jou' is slechts een vals excuus, en lijfstraffen 'ter wille van mij'. Toen ik dit perspectief hoorde, ging ik opnieuw nadenken over mijn eigen gedrag.
Om de discussie wat verder uit te breiden, kunnen we ook praten over waar de daad van uitschelden op gebaseerd is. Uitschelden is gebaseerd op de normen van de uitschelder. De persoon die wordt uitgescholden, is ooit uitgescholden. Deze berisping is gebaseerd op de normen van de berisper. Als je nadenkt over deze bijt-bij-relatie, besef je dat uitschelden uiteindelijk gebaseerd is op wat de samenleving goed acht. Sociale normen veranderen met de tijd en de cultuur, en wat jij nu denkt dat goed is, kan in de toekomst als verkeerd worden beschouwd.
Als je jezelf in de schoenen plaatst van de persoon die bekritiseerd werd, zou je het gevoel kunnen hebben dat de kritiek oneerlijk was. Als uw normen enigszins afwijken van de normen van de samenleving, kunt u het gevoel hebben dat u gestraft wordt, ook al handelt u volgens uw eigen normen. Om deze reden heeft uitschelden mogelijk niet het verwachte effect. Een van de meest waarschijnlijke uitkomsten is dat u opgemerkt zult worden. De filosoof Lacan zei dat mensen verlangen naar de verlangens van anderen. Als u wordt uitgescholden en bekeken, kan uw gedrag veranderen in de richting van wat anderen willen dat u doet, in plaats van in de richting van wat u wilt dat zij doen. Dit fenomeen van het aanpassen van iemands gedrag om aan de verwachtingen van anderen te voldoen, kan de groei van het ware zelf belemmeren.
Daarom zou ik graag zien dat het scheldgedrag geleidelijk verdwijnt. Ik zou graag geen ‘voor mij’-uitscheldingen meer zien die vermomd zijn als ‘voor jou’. Ik denk niet dat het juist is om iemand een slecht gevoel te geven als het hem of haar niet in een positieve richting leidt. Ik denk dat mijn gedrag verkeerd was, en ik denk erover na. Morgenochtend zal ik mijn excuses aanbieden aan mijn broer, en ik zal proberen hem in de toekomst met begrip en aandacht te benaderen. Ik hoop dat dit onze relatie zal verbeteren.
