Internalisme lokaliseert de rechtvaardiging van een overtuiging in zijn relatie tot andere overtuigingen van de kenner, terwijl externalisme de rechtvaardiging lokaliseert in het cognitieve proces van betrouwbaarheid door middel van objectief bewijs. Dit debat vormt de kern van het filosofisch onderzoek rond de definitie van kennis en de criteria voor rechtvaardiging.
In de westerse filosofische traditie wordt kennis opgevat als ‘gerechtvaardigde ware overtuigingen’. De reden waarom het hebben van ware overtuigingen onvoldoende is om te zeggen dat we kennis hebben, is dat we per ongeluk ware overtuigingen kunnen hebben. Deze discussie laat zien dat een overtuiging epistemisch gerechtvaardigd is als en alleen als we goede redenen of gronden hebben om te denken dat deze waar is. In de traditionele epistemologie wordt gezegd dat een propositie P waar is als deze feitelijk waar is, een cognitieve agent S gelooft dat P, en S goede redenen of gronden heeft voor zijn overtuiging dat P. Met andere woorden, we hebben kennis als de drie Er wordt voldaan aan elementen van rechtvaardiging, waarheid en geloof.
Het was Gettier die suggereerde dat de drie elementen van kennis, die algemeen aanvaard werden in de traditionele westerse epistemologie, niet voldoende zijn voor kennis. Om zijn argument te begrijpen, kunnen we het volgende voorbeeld bekijken. Een café toont een voetbalwedstrijd tussen Zuid-Korea en Japan. Ik leid hieruit af dat er een aantal Koreanen in het café zitten, en het gejuich dat ik hoor doet me geloven dat Korea zojuist een doelpunt heeft gescoord, en inderdaad, Korea heeft een doelpunt gescoord en het staat nu 1-0. Op dit moment is mijn overtuiging dat Zuid-Korea zojuist een doelpunt heeft gescoord gerechtvaardigd en waar. Het gejuich dat ik hoorde kwam echter uit het kantoor boven in het café, en kwam van een promotiefeest dat plaatsvond net op het moment dat Zuid-Korea scoorde. Daarom is mijn gerechtvaardigde, ware geloof geen kennis. Met andere woorden: het bezwaar van Gettier is dat er gerechtvaardigde, ware overtuigingen bestaan die geen kennis zijn. Epistemologen sinds Gettier hebben geprobeerd een rechtvaardigingscriterium te creëren om dit probleem op te lossen. Daarbij is de vraag gerezen of de determinanten van rechtvaardiging intrinsiek of extrinsiek zijn voor het cognitieve subject.
Het fundamentele standpunt van het internalisme is dat de rechtvaardiging van overtuigingen ligt in de relatie tussen overtuigingen. Als ik bijvoorbeeld geloof dat de aarde rond is, is de rechtvaardiging voor dit geloof mijn geloof in de wetenschappelijke feiten en mijn geloof in de foto's van de aarde vanuit de ruimte, die de redenen zijn voor mijn overtuiging dat de aarde rond is. Het internalisme stelt dus dat het de andere overtuigingen van de kenner zijn die de rechtvaardiging van een overtuiging bepalen. Om een overtuiging te rechtvaardigen, moet het cognitieve subject in staat zijn na te denken over de rechtvaardigende factoren.
Het fundamentele standpunt van het externalisme daarentegen is dat de rechtvaardiging van overtuigingen gebaseerd is op objectieve gronden, dat wil zeggen de objectieve gronden die een geloofwaardig cognitief proces hebben ondergaan. Stel bijvoorbeeld dat ik voor een boek sta en ik geloof in de stelling ‘Er ligt een boek voor mij. Externalisten zijn van mening dat mijn overtuiging gerechtvaardigd wordt door het objectieve bewijs dat ik heb verkregen via een geloofwaardig cognitief proces dat ik met mijn ogen het boek voor me zie. Sommige externalisten geloven ook dat de rechtvaardiging van overtuigingen wordt bepaald door het causale verband tussen feiten en overtuigingen. Deze visie benadrukt dat de rechtvaardiging van overtuigingen moet plaatsvinden in relatie tot de buitenwereld, en niet in een subjectief geloofssysteem.
Het debat tussen internalisme en externalisme is meer dan alleen een filosofische kwestie; het vereist een diepgaande beschouwing van praktische epistemologische perspectieven. Zo blijft de vraag hoe data uit wetenschappelijk onderzoek gerechtvaardigd kunnen worden binnen een geïnternaliseerd geloofssysteem, of hoe dergelijke data gerechtvaardigd kunnen worden door betrouwbare verbindingen met de buitenwereld, een belangrijk vraagstuk.
Uiteindelijk discussiëren internalisten en externalisten nog steeds over het juiste epistemologische perspectief, aangezien elk een kennisconcept kan presenteren vanuit zijn respectievelijke standpunten. Dit debat is een van de kernpunten van filosofisch onderzoek en speelt een belangrijke rol in de manier waarop we de wereld begrijpen en kennis opbouwen. Het is dus belangrijk dat we dit debat blijven verkennen om betere definities en rechtvaardigingen van kennis te vinden.
