Het regelgevingsbeleid en de institutionele hervormingen van Zuid-Korea zijn positief erkend door de OESO, maar deregulering is op bepaalde gebieden nog steeds nodig om betere resultaten te bereiken. Vanaf 2023 bereikte de Zuid-Koreaanse productmarktreguleringsindex het OESO-gemiddelde, en het is belangrijk om het O&O- en innovatiebeleid te versterken. Daarom is het noodzakelijk om efficiënte verbeteringen aan te brengen door middel van grondige analyse en evaluatie, in plaats van onvoorwaardelijke deregulering.
Als je tegenwoordig kranten en nieuws leest, kun je geen genoeg krijgen van deregulering. Dit komt omdat de regering deregulering heeft gekozen als een manier om bedrijfsactiviteiten en economische groei nieuw leven in te blazen. Het idee is om ondernemersactiviteit aan te moedigen door middel van deregulering, en tegelijkertijd de economie te laten groeien door technologische vooruitgang. Deregulering kan echter naast de ogenschijnlijk goedaardige functies ook negatieve gevolgen hebben, dus het is belangrijk voorzichtig te zijn met de reikwijdte en de methode ervan. In dit artikel zal ik mij concentreren op de relatie tussen deregulering en technologische ontwikkeling, waarbij ik aan de hand van casestudies zal onderzoeken hoe regelgeving de technologie beïnvloedt, en welke richting de deregulering van de Koreaanse samenleving zou moeten uitgaan.
Regulering betekent het stellen van een bepaalde limiet of het voorkomen dat iets een bepaalde limiet overschrijdt door middel van regels of voorschriften. Over het algemeen kunnen we zeggen dat technologische ontwikkeling voorop staat, gevolgd door regelgeving. Om deze reden kunnen sommige mensen zich afvragen of deregulering een significante impact heeft op de technologische ontwikkeling. Uit het volgende voorbeeld uit Groot-Brittannië blijkt echter dat regulering een belangrijke factor is in de technologische vooruitgang.
In de 19e eeuw zag Europa de uitvinding van de auto en pogingen om deze te verbeteren en er een populaire vorm van transport van te maken. In het begin van de 19e eeuw liep Groot-Brittannië voorop in de ontwikkeling van de auto, toen Richard Trevithick een stoomwagen voor acht passagiers voltooide die passagiers kon vervoeren. Het luidruchtige, rookuitstotende karakter van de auto en, cruciaal, de bescherming van de gevestigde paardenkoetsindustrie leidden echter tot autoregelgeving zoals de Red Flag Act onder koningin Victoria. De toenmalige regelgeving betekende dat auto's in de stad niet sneller mochten rijden dan vijf kilometer per uur, dat er met vlaggen en lantaarns moest worden gezwaaid om aan te geven dat ze naderden, en dat er in principe drie mensen nodig waren om te opereren. In feite was het een verbod op auto's, zodat auto's nooit meer dan een luxe konden worden voor de aristocratie in Engeland, en natuurlijk kwam het onderzoek en de ontwikkeling van auto's tot stilstand. De beperkingen duurden ongeveer dertig jaar, en uiteindelijk viel Groot-Brittannië uit de voorhoede van de vroege auto-ontwikkeling en werd het een binnenwateren van de auto-industrie.
Het belang van regulering blijkt uit het feit dat Groot-Brittannië, ondanks het feit dat het de auto-industrie vanuit een vroege voordelige positie startte, zich niet kon blijven ontwikkelen en uiteindelijk achterop raakte als gevolg van de regulering. Hoe beïnvloedt regelgeving de technologische ontwikkeling?
Laten we zeggen dat er in land A een klein farmaceutisch bedrijf is. Het ontwikkelt een baanbrekend medicijn. Het bedrijf heeft een baanbrekend nieuw medicijn ontwikkeld en wil dit op de markt brengen. Om het nieuwe medicijn op de markt te brengen, moet het echter vijf testfasen en drie jaar testen doorlopen, volgens de regelgeving van land A. In dit geval besluit het kleine farmaceutische bedrijf dat het te tijdrovend en te duur is. om het nieuwe medicijn op de markt te brengen, zodat het de ontwikkeling stopt of de technologie aan een groot farmaceutisch bedrijf verkoopt. Als er een land B is en de regelgeving zwakker is dan die in land A, kan het bedrijf besluiten om naar land B te verhuizen. Als gevolg daarvan vermindert de regelgeving de wens van individuen of bedrijven om zich te ontwikkelen, wat een negatieve invloed heeft op de ontwikkeling van de technologie.
Op deze manier maakt te strenge regelgeving het moeilijk voor innovatieve technologieën of nieuwe producten om de markt te bereiken. Dit geldt bijvoorbeeld voor de IT-industrie. Als nieuwe software of digitale diensten door regelgeving worden geblokkeerd, kan deze niet op de markt komen, wat op zijn beurt de technologische vooruitgang belemmert. Bedrijven verliezen de motivatie om zich in dergelijke situaties te ontwikkelen, wat de technologische concurrentiekracht van het land als geheel kan verzwakken.
Regelgeving heeft echter niet alleen een negatieve impact op de technologische vooruitgang. Stel je voor dat er geen regelgeving zou zijn in het voorbeeld van het farmaceutische bedrijf, dat het bedrijf een medicijn zou lanceren zonder voldoende testen, met slechts een paar eenvoudige experimenten om winst te maken. Als later wordt ontdekt dat het medicijn bijwerkingen heeft en de gezondheid van mensen schaadt, zal dit enorme sociale kosten met zich meebrengen. Vanwege dit potentieel voor negatieve maatschappelijke gevolgen is een passende reikwijdte van de regelgeving essentieel.
Er zijn twee soorten regulering: negatief en positief, afhankelijk van hoe restrictief ze zijn. Beide zijn hetzelfde in die zin dat ze de reikwijdte en reikwijdte van de regelgeving beperken. Een positieve benadering specificeert echter zowel wat verboden als toegestaan is. Een negatieve benadering daarentegen verbiedt alleen maar iets. Positieve benaderingen worden als efficiënter en opener beschouwd, omdat ze alleen kunnen bestrijken wat de regelgeving toestaat, terwijl negatieve benaderingen alles kunnen omvatten wat buiten de beperkingen valt. Om deze reden wordt negatieve regulering soms regulering van ontwikkelde landen genoemd en positieve regulering van regulering van onderontwikkelde landen.
Momenteel volgen veel Koreaanse regelgevingen de positieve benadering. Dit betekent dat zelfs als een nieuwe technologie of product wordt ontwikkeld, deze pas volledig kan worden ontwikkeld als er regelgeving is vastgesteld. Dit resulteert in een vaste richting voor bedrijven om winst te genereren, wat de diversiteit van R&D belemmert. Hetzelfde geldt voor individuen en overheidsorganisaties. Regelgeving geldt niet alleen voor bedrijven, maar ook voor individuen en overheidsorganisaties. Het is dus een onvermijdelijk probleem.
Korea's rolmodel is Silicon Valley. Silicon Valley, gelegen in Californië, is een mekka voor hightechindustrieën geworden, gebaseerd op verschillende omstandigheden zoals versoepelde immigratiewetten, deregulering van technologische ontwikkeling en een gunstig klimaat voor onderzoek. Het doel van de regering is om een Koreaanse versie van Silicon Valley te creëren door de regelgeving in Korea te versoepelen en zo een goed klimaat te creëren voor technologische ontwikkeling en economische groei door middel van technologische vooruitgang.
Het is echter de vraag of deze deregulering niet te radicaal is. Het is nog niet zo lang geleden dat de regering haar voornemen tot deregulering aankondigde, en nu gebeurt het ook daadwerkelijk. Deregulering heeft zeker een nettofunctie van het stimuleren van ondernemerschap en technologische ontwikkeling. Zoals we echter uit het eenvoudige voorbeeld hierboven kunnen zien, heeft het ook veel negatieve effecten. Als het beleid niet voldoende wordt herzien en geleidelijk wordt toegepast, kunnen de negatieve effecten de positieve ruimschoots overtreffen. Daarom is het belangrijk om regelgeving te categoriseren en te prioriteren, en niet alleen om ze te dereguleren. Afhankelijk van het soort regelgeving kan het slechts één sector of meerdere sectoren tegelijk beperken. Bovendien beperken sommige regels de uitkomst van de ontwikkeling, terwijl andere de ontwikkelingsmethode beperken. Vanwege de complexiteit van regelgeving is het belangrijk dat experts de tijd nemen om deze grondig te analyseren en te voorspellen wat er zal gebeuren na deregulering of afschaffing.
Het is ook belangrijk om te erkennen dat onvoorwaardelijke deregulering en afschaffing niet de oplossing is. Regelgeving ontstaat uit noodzaak, en noodzaak is het resultaat van onderling verbonden belangen. Deregulering komt niet iedereen ten goede. Deregulering is niet in ieders voordeel. Regeringen moeten de belangen van deze groepen afwegen en de regelgeving opnieuw instellen.
Volgens het rapport van de OESO uit 2023 beschouwt Zuid-Korea de hervorming van de regelgeving nog steeds als een belangrijke beleidskwestie en heeft het de afgelopen jaren aanzienlijke vooruitgang geboekt. Het meest opvallend is dat de Zuid-Koreaanse productmarktreguleringsindex het OESO-gemiddelde heeft bereikt. In 2023 bedroeg de Zuid-Koreaanse productmarktreguleringsindex (PMR) 1.35, vrijwel identiek aan het OESO-gemiddelde van 1.34, wat een sprong betekent van de 33e in 2018 naar de 20e in 2023. Ondanks deze vooruitgang merkte de OESO op dat Zuid-Korea nog steeds beter zou kunnen presteren door op bepaalde gebieden te dereguleren. In het bijzonder werd gewezen op het belang van het versterken van het onderzoeks- en ontwikkelings- (O&O)- en innovatiebeleid, het bevorderen van de internationalisering en het verbreden van de verspreiding van technologie.
Daarom is het, in plaats van aan te dringen op verregaande deregulering en afschaffing in een korte periode, zoals een paar maanden, zonder adequate evaluatie, noodzakelijk om regelgeving die verouderd en inefficiënt is in elke sector te identificeren en te verbeteren. Dit zal ervoor zorgen dat deregulering daadwerkelijk een positief effect heeft op de technologische vooruitgang en de economische groei.
Het is ook belangrijk om naar de succesverhalen van andere landen te kijken om manieren te vinden om in Korea te dereguleren. Japan heeft bijvoorbeeld zijn gezondheidszorgsector gedereguleerd om telegeneeskunde mogelijk te maken en technologische vooruitgang te bevorderen. Deze voorbeelden laten zien dat passende deregulering kan leiden tot zowel technologische vooruitgang als economische groei.
Concluderend kan worden gesteld dat deregulering met voorzichtigheid moet worden benaderd en op efficiënte wijze moet worden verbeterd door middel van grondige analyse en evaluatie, in plaats van blindelings. Op deze manier zal de Koreaanse samenleving zowel technologische vooruitgang als economische groei kunnen realiseren.
