Om het effect van een gebeurtenis te evalueren, vergelijken we in de economie de uitkomsten van de controle- en behandelingsgroepen. De dubbele-verschilmethode is een manier om de impact van een gebeurtenis te analyseren door middel van deze vergelijkingen en is betrouwbaar wanneer aan de parallelle trendaanname wordt voldaan. Het gebruik van meerdere vergelijkingsgroepen, of groepen die statistisch vergelijkbaar zijn qua kenmerken, kan de betrouwbaarheid van een evaluatie vergroten.
In de economie is het vaak nodig om de effecten van gebeurtenissen te evalueren voor op feiten gebaseerde beleidsdiscussies. Omdat de hypothetische uitkomst niet waarneembaar is, wordt het effect van een gebeurtenis feitelijk geëvalueerd door de uitkomst van de behandelgroep, de steekproef die de gebeurtenis heeft meegemaakt, te vergelijken met de uitkomst van de vergelijkingsgroep, de steekproef die de gebeurtenis niet heeft meegemaakt. evenement. De sleutel tot deze taak is om twee groepen te construeren die geen reden hebben om van elkaar te verschillen in uitkomst, afgezien van de gebeurtenis.
Wanneer u bijvoorbeeld het effect van een gebeurtenis op de lonen evalueert, wilt u twee groepen zo samenstellen dat de gemiddelde lonen van de behandelings- en vergelijkingsgroepen hetzelfde zouden zijn geweest zonder de gebeurtenis. Idealiter zou een experimentele methode de gebeurtenis zo ontwerpen dat de twee groepen willekeurig worden toegewezen. Dit is echter vaak niet mogelijk als het gaat om menselijke monsters of sociale kwesties. In deze situaties zijn alternatieve methoden nodig, waaronder de dubbele-verschilmethode.
Het effect van een gebeurtenis wordt gemeten als de verandering in de behandelgroep minus de verandering in de vergelijkingsgroep. Het evalueert het effect van een gebeurtenis op basis van de parallelle trendaanname dat een verandering van dezelfde omvang als de verandering in de vergelijkingsgroep zou hebben plaatsgevonden in de behandelgroep, zelfs als de gebeurtenis niet had plaatsgevonden. Als aan deze veronderstelling wordt voldaan, hoeven de twee groepen niet zo te worden gevormd dat hun status vóór de gebeurtenis gemiddeld hetzelfde is.
De dubbele-verschilmethode zou voor het eerst zijn gebruikt door John Snow in 1854. Hij richtte zich op inwoners van dezelfde wijk in Londen die water kregen van twee waterbedrijven. Slechts één van de twee bedrijven wisselde van waterbron en de bewoners kenden hun waterbron niet. Door de veranderingen in de cholerasterftecijfers voor en na de overstap te vergelijken tussen degenen die wel en degenen die dat niet deden, concludeerde Snow dat cholera wordt overgedragen via water en niet via de lucht. In de economie werd de methode voor het eerst gebruikt in de jaren 1910 om de effecten van de invoering van een minimumloon te bepalen.
Het toepassen van de dubbele-verschilmethode op gevallen waarin niet aan de aanname van de parallelle trend wordt voldaan, kan leiden tot een onjuiste beoordeling van het effect van een gebeurtenis. Bij het evalueren van de effecten op de werkgelegenheidsgroei van een trainingsprogramma voor werknemers zou bijvoorbeeld niet aan de aanname van parallelle trends worden voldaan als een groter deel van de werknemers in de behandelingsgroep dan in de vergelijkingsgroep werkzaam zou zijn in een bedrijfstak met snel krimpende banen.
Daarom moet voorzichtigheid worden betracht bij het gebruik van de dubbele-verschilmethode. Er moet met veel factoren rekening worden gehouden om het effect van een gebeurtenis nauwkeurig te kunnen beoordelen. Het is bijvoorbeeld belangrijk om ervoor te zorgen dat de vergelijkings- en behandelingsgroepen vergelijkbare kenmerken hebben en dat andere factoren dan de gebeurtenis de resultaten niet beïnvloeden. Dit vergroot de betrouwbaarheid van uw evaluatieresultaten.
Het creëren van meerdere vergelijkingsgroepen en het bevestigen dat de evaluatieresultaten hetzelfde zijn nadat op elke groep een tweezijdige ANOVA is toegepast, geeft vertrouwen dat aan de aanname van de parallelle trend wordt voldaan. U kunt ook de kans verkleinen dat de aanname van parallelle trends in gevaar komt door vergelijkingsgroepen samen te stellen die in veel kenmerken statistisch vergelijkbaar zijn met de behandelgroep. Deze methoden kunnen het vertrouwen in de evaluatie van een dubbele-verschilmethode vergroten.
Bovendien zijn er naast de dubbele-verschilmethode nog veel meer manieren om het effect van een gebeurtenis te evalueren. Regressie onderbrak bijvoorbeeld ontwerpen, instrumentele variabelen en matchingtechnieken. Elk van deze methoden heeft zijn eigen voor- en nadelen. Het is dus belangrijk om de juiste methode te kiezen voor jouw onderzoeksdoelstellingen en context. Regressie-onderbroken ontwerpen evalueren het effect van een gebeurtenis op een bepaalde drempel, terwijl instrumentele variabelemethoden exogene variabelen gebruiken om het effect van een gebeurtenis te schatten. Matchingstechnieken proberen de kenmerken van de behandelings- en vergelijkingsgroepen zo goed mogelijk op elkaar af te stemmen. Door deze verschillende methoden op de juiste manier te gebruiken, kun je het effect van een gebeurtenis nauwkeuriger beoordelen.
Ten slotte moet bij het evalueren van het effect van een gebeurtenis voorzichtigheid worden betracht bij het interpreteren van de resultaten. Er moet niet alleen rekening worden gehouden met de statistische significantie, maar ook met de praktische betekenis, en de beperkingen van het generaliseren van resultaten moeten duidelijk worden onderkend. Dit zal een betrouwbaardere basis bieden voor beleidsbeslissingen.
