Communicatietechnologie is geëvolueerd van eeuwenoude gebaren en taal, via de telegraaf en telefoon, naar moderne mobiele telefoons, satellietcommunicatie, kunstmatige intelligentie en het internet der dingen. Vroege bedrade communicatie begon met telegrafen die gebruik maakten van elektromagnetische inductie, en draadloze communicatie ontwikkelde zich op basis van Marconi's draadloze telegraaf en Maxwells theorie van elektromagnetische golven. Tegenwoordig worden zowel bekabelde als draadloze toepassingen gebruikt, en stabiele en hoogwaardige communicatie is mogelijk via multi-connectietechnologieën, optische vezels, magnetrons, enz.
Vanaf de oudheid tot nu heeft communicatietechnologie een lange weg afgelegd. Communicatie in de oudheid begon met gebaren, de geboorte van taal en het gebruik van verschillende voertuigen om over lange afstanden te communiceren. De oude Grieken gebruikten bijvoorbeeld votiefvlammen om informatie over lange afstanden over te brengen, en tijdens de Han-dynastie in China werden trommels en rook gebruikt om signalen uit te zenden. Sinds de 1800e eeuw heeft er een snelle ontwikkeling van de communicatie plaatsgevonden, waardoor de interactie tussen beschavingen is toegenomen en in grote mate heeft bijgedragen aan de ontwikkeling van de mondiale beschaving.
In de moderne tijd is communicatie alomtegenwoordig en essentieel geworden voor ons leven, met mobiele telefoons, computers en andere apparaten overal om ons heen. Tegenwoordig kunnen we via internet realtime communiceren met mensen aan de andere kant van de wereld en kunnen we gemakkelijk naar verschillende informatie zoeken. Satellietcommunicatie heeft het ook mogelijk gemaakt om realtime weersinformatie van over de hele wereld te verkrijgen. Laten we eens kijken hoe deze communicatie is geëvolueerd en welke technologieën tegenwoordig worden gebruikt. Laten we eerst eens kijken naar de ontwikkeling van de telecommunicatie.
Communicatietechnologie begon met bekabelde communicatie. De theoretische basis van bedrade communicatie begon met de elektromagnetische inductie van Faraday. Deze theorie leidde tot de uitvinding van de telegraaf door Morse in 1837. De telegraaf maakte gebruik van een signaal dat alleen kon worden begrepen door iemand die een lange periode van training had gevolgd, genaamd Morsecode door het proces van lettervertaling-Morsecode-elektrisch conversie-elektrisch signaal-mechanische conversie-morsecode-vertaling-tekst. Bovendien gebruikte de telegraaf een medium genaamd ponsband, waarbij de afzender morsecode op de ponsband schreef en de ontvanger een ponsband met morsecode erop ontving, dus het kostte tijd om morsecode te schrijven en de originele morsecode te ontcijferen.
Een telefoon die via stem kon communiceren en deze problemen kon oplossen, werd twintig jaar later ontwikkeld door Graham Bell. Bell gebruikte de reeds bekende telegraaflijnen om gesproken informatie te verzenden, zodat de andere partij deze direct kon horen. Bell gebruikte een ander en revolutionair principe: hij gebruikte verschillende frequentiebanden op dezelfde draad. Om gesproken communicatie tot stand te brengen, moet u zowel telegrafische als gesproken informatie verzenden, en Bell stuurde de telegrafische informatie op een hogere frequentieband en de gesproken informatie op een lagere frequentieband. De reden hiervoor is dat als er meerdere signalen in aangrenzende bandbreedtes worden verzonden, elektromagnetische interferentie ervoor zal zorgen dat de symbolen worden vervormd. Deze methode voor het verzenden van informatie op meerdere frequenties over een enkele draad wordt frequentieverdelingsmultiplexing genoemd.
Terwijl bedrade communicatie werd ontwikkeld, werd ook draadloze communicatie ontwikkeld. De theoretische basis voor draadloze communicatie werd in 1864 gecreëerd door James Clerk Maxwell en Heinrich Rudolf Hertz. Maxwells vergelijkingen voor de vier elektromagnetische golven en Hertz's experimentele bevestiging van de juistheid van Maxwells vergelijkingen maakten de weg vrij voor de realisatie en het praktische gebruik van elektromagnetische golven.
Pas dertig jaar later, in 30, werd draadloze communicatie mogelijk gemaakt met behulp van praktische theorie. Marconi ontwikkelde in 1895 een apparaat voor draadloze communicatie, verkreeg in 1895 een Brits patent voor draadloze telegrafie en startte een bedrijf voor draadloze communicatie door in 1896 de Marconi Wireless Telegraph and Telegraph Company in Londen op te richten. In 1897 slaagde Marconi in transatlantische draadloze communicatie, die luidde het tijdperk in van draadloze communicatie met behulp van radiogolven en van bedrade communicatie via draden. De uitvinding van de triodevacuümbuis in 1901 en de twee wereldoorlogen leidden tot de snelle ontwikkeling van draadloze communicatie. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd radar ontwikkeld en gebruikt. In 1907 werd met succes geëxperimenteerd met intercontinentale communicatie via satelliet en begon het tijdperk van satellietcommunicatie. Sinds de jaren tachtig is mobiele telefonie gecommercialiseerd en zijn persoonlijke mobiele telefoons een gebruikelijk communicatiemiddel geworden. Bovendien werd het Global Positioning System (GPS), dat in de jaren zestig door de Verenigde Staten werd ontwikkeld en voor militaire doeleinden werd gebruikt, in de jaren tachtig opengesteld voor burgers, en verschenen er talloze daarop gebaseerde toepassingen en software, zoals voertuignavigatiesystemen.
Tot nu toe hebben we de ontwikkeling van communicatie besproken. In het volgende deel zullen we het hebben over moderne communicatietechnologieën. Momenteel wordt zowel bekabelde als draadloze communicatie gebruikt, en de reden waarom bekabelde communicatie nog steeds wordt gebruikt is dat het duurder is dan draadloze communicatie en dat het moeilijk is om radiogolven ver weg uit te zenden, maar het heeft als voordeel dat het een stabiele en hoge kwaliteit garandeert. -kwaliteit van de transmissieroute en de mogelijkheid om zich in het midden te vertakken. Momenteel vertrouwt Korea op bekabelde communicatie voor lokale communicatie en draadloos voor intercitycommunicatie.
Het verschil tussen bekabelde communicatie en draadloze communicatie is dat de soorten transmissielijnen zijn veranderd en dat tegenwoordig glasvezelkabels worden gebruikt voor snellere communicatie, of dat bouncetechnologie wordt gebruikt om de kosten van het verzenden van gegevens over lange afstanden te besparen. Carriertechnologie is een technologie die op nauwkeurige en betrouwbare wijze informatie zoals spraak of data tegen lage kosten verzendt met behulp van metalen kabels of glasvezelkabels als transmissiemedium. Het principe is gebaseerd op het laten lopen van meerdere signaalstromen met verschillende frequenties door twee draden en het parallel schakelen van meerdere communicaties tegelijk. Hierdoor kunnen maximaal 2700 mensen tegelijkertijd communiceren.
In tegenstelling tot bekabelde communicatie wordt draadloze communicatie op veel manieren gebruikt. Draadloze transmissies maken hoofdzakelijk gebruik van microgolven omdat hun hoge frequentie communicatie met relatief kleine antennes mogelijk maakt, en hun grote bandbreedte ze geschikt maakt voor het verzenden van breedbandsignalen. Hogere frequenties worden niet gebruikt omdat deze in de atmosfeer sterk verzwakt zijn, waardoor het moeilijk wordt om over lange afstanden te zenden. Draadloze communicatie is minder gevoelig voor natuurrampen en goedkoper in installatie en gebruik dan bekabelde communicatie, maar omdat zij zich door de atmosfeer voortplant, bestaat er een risico op interferentie.
Om dit risico te elimineren, wordt er gebruik gemaakt van meervoudige toegangstechnologie. Multiplextechnologieën omvatten kwadrantmultiplexing, frequentieverdelingsmultiplexing en codeverdelingsmultiplexing. Het basisprincipe is dat bijvoorbeeld frequentieverdeling de frequentie in verschillende kanalen verdeelt en elk kanaal door verschillende gebruikers wordt gebruikt. Het splitsen of kwadrateren van codes werkt op dezelfde manier, alleen met een andere deelvariabele. Op deze manier gebruiken verschillende gebruikers verschillende frequenties, waardoor het risico op verwarring wordt verkleind.
Zoals je kunt zien is de communicatietechnologie gestaag geëvolueerd en zijn er gaandeweg verschillende theorieën en technologieën geïntroduceerd. Tegenwoordig worden kunstmatige intelligentie (AI) en Internet of Things (IoT)-technologieën gecombineerd met telecommunicatie om slimme huizen, slimme steden en meer te realiseren. In de toekomst zal de communicatietechnologie zich verder blijven ontwikkelen, waardoor ons leven eenvoudiger en veiliger wordt.
Dit is de conclusie van onze korte uitleg over de telecommunicatietechnologie en de ontwikkeling ervan. Vanaf de oudheid tot nu is communicatietechnologie door veel grote geesten ontwikkeld, en de communicatie van vandaag gaat niet alleen over communicatie op aarde, maar ook over communicatie met andere planeten in het universum. We kijken ernaar uit om te zien welke nieuwe mogelijkheden de toekomst van communicatietechnologie ons zal brengen.
