Een rechtshandeling is een handeling die een rechtsgevolg creëert door middel van een intentieuiting, zoals een testament of contract. Interpretatie van rechtshandelingen is nodig wanneer de bedoeling van de ondertekenaar onduidelijk is of anders wordt geïnterpreteerd dan de ware bedoeling van de ondertekenaar. De interpretatie van rechtshandelingen speelt een belangrijke rol bij het bepalen van de inhoud van rechtshandelingen en bij het beoordelen of deze vaststaand en geldig zijn, en er worden methoden gebruikt zoals natuurlijke interpretatie, normatieve interpretatie en aanvullende interpretatie. Het zorgt voor juridische stabiliteit en voorspelbaarheid en draagt bij aan het handhaven van de sociale orde.
In het burgerlijk recht is een rechtshandeling een handeling die een rechtsgevolg in het leven roept met een wilsuiting als essentieel onderdeel, zoals een testament of contract. Een uiting van intentie is een indicatie van intentie met als doel een bepaald juridisch effect te creëren, dat niet alleen woorden of schrijven kan omvatten, maar ook gebaren zoals knikken of het hoofd opheffen, of stilte. Bij rechtshandelingen is het geen probleem als de intentie van de marker, degene die de intentie heeft uitgesproken, zo duidelijk is dat er geen ruimte is voor theorie. Als de bedoeling van de ondertekenaar echter onduidelijk is, of als de ontvanger van het teken, die de andere partij bij het teken is, van oordeel is dat de bedoeling van de ondertekenaar afwijkt van de werkelijke bedoeling van de ondertekenaar, is interpretatie van de rechtshandeling noodzakelijk. De interpretatie van een rechtshandeling bepaalt de inhoud van een rechtshandeling en speelt een belangrijke rol bij het bepalen of een rechtshandeling gevestigd en geldig is.
De interpretatie van een rechtshandeling moet naar bepaalde maatstaven redelijk zijn. Het doel dat partijen met de rechtshandeling beoogden en de omstandigheden ten tijde van de rechtshandeling vormen de prioriteitscriteria. Bij het aangaan van een overeenkomst voor de verkoop van onroerend goed zullen verkoper en koper bijvoorbeeld vooraf het gebruik of de benutting van het onroerend goed volledig hebben besproken en overeengekomen. Het interpreteren van rechtshandelingen op basis van deze omstandigheden minimaliseert belangenconflicten tussen de partijen. Bovendien is de inhoud van rechtshandelingen doorgaans gebaseerd op de gewoonte in het vakgebied, die als leidraad voor de interpretatie kan worden gebruikt. Als de partijen zwijgen of onduidelijk zijn over de gewoonte, wordt de gewoonte gevolgd, maar een gewoonte die in strijd is met dwingende regels, dit zijn normen die ongeacht de wil van de partijen gelden, wordt niet erkend. Aan de andere kant, als er geen gewoonte bestaat die verband houdt met de rechtshandeling en de partijen niet de intentie hebben uitgesproken om van de vrijwillige regel af te wijken, kan de vrijwillige regel als maatstaf worden genomen voor de interpretatie van de rechtshandeling. Ook het beginsel van goede trouw, dat stelt dat de uitoefening van rechten en het nakomen van verplichtingen te goeder trouw moet gebeuren, kan als maatstaf worden gebruikt voor de interpretatie van rechtshandelingen.
De methoden voor de interpretatie van rechtshandelingen omvatten natuurlijke interpretatie, normatieve interpretatie en aanvullende interpretatie. Natuurlijke interpretatie is een interpretatie die de ware bedoeling van de ondertekenaar onthult, en het is een interpretatie die de ware bedoeling van de ondertekenaar onthult door alle omstandigheden samen te voegen zonder gebonden te zijn aan de ondertekeningshandeling, zoals de bewoordingen van het contract. Als er in het geval van een contract overeenstemming bestaat over de intentie tussen de ondertekenaar en de ontvanger van het teken, zelfs als er een teken was dat afweek van de bedoeling van de ondertekenaar, wordt het oorspronkelijke doel van het teken geacht te zijn bereikt en de inhoud van de rechtshandeling wordt bepaald op basis van de bedoeling van de ondertekenaar. In dit geval is de leer van de onschuldige verkeerde voorstelling van zaken van toepassing, wat betekent dat een verkeerde voorstelling van zaken de bedoeling van de marker niet schaadt. Natuurlijke interpretatie omvat ook het verduidelijken van de betekenis van een testament op basis van de bedoeling van de erflater.
Normatieve interpretatie is een interpretatie die de objectieve betekenis van het markeergedrag onderzoekt. Deze interpretatie kan worden gedaan om de ontvanger van de markering te beschermen, die mogelijk heeft vertrouwd op het markeergedrag van de marker. Normatieve interpretatie interpreteert een rechtshandeling niet uitsluitend op basis van de manier waarop de ontvanger van de vertegenwoordiging de vertegenwoordiging daadwerkelijk heeft begrepen, maar eerder op basis van de manier waarop een redelijk persoon die in het licht van de omstandigheden de nodige zorgvuldigheid beoefent, de vertegenwoordiging zou hebben begrepen. In een contract zou het een normatieve interpretatie zijn om de claim van de ontvanger van een markering te erkennen als de ontvanger van de markering een claim heeft ingediend die consistent is met het contract en niet op de hoogte was van de ware bedoeling van de marker om een claim te maken die afwijkt van het contract. Een interpretatie kan echter ook de bedoeling van de marker herkennen als de ontvanger van de marker de bedoeling van de marker kende of, zelfs als de marker dit niet wist, zich niet bewust was van de bedoeling van de marker vanwege de nalatigheid van de ontvanger van de marker. Indien de inhoud van de uit de normatieve interpretatie voortvloeiende rechtshandeling afwijkt van de bedoeling van de marker, kan er sprake zijn van schending van het rechtsbelang van de marker. In dit geval kan de marker de markering mogelijk intrekken door te bewijzen dat de marker een fout heeft gemaakt bij het uiten van een belangrijke intentie in de rechtshandeling, maar de marker kan een uiting van intentie niet herroepen vanwege grove nalatigheid.
Onder aanvullende interpretatie wordt verstaan de aanvulling van een gebrekkige rechtshandeling, die in aanmerking wordt genomen nadat de totstandkoming van de rechtshandeling onder de natuurlijke of normatieve interpretatie is erkend. Aanvullende vertolking kan in elke rechtshandeling plaatsvinden, maar gebeurt meestal in contracten. Wanneer in een contract een situatie ontstaat die niet werd overwogen op het moment dat het contract werd gesloten, zich voordoet nadat het contract is gesloten en een probleem wordt, de interpretatie van de rechtshandeling door te overwegen hoe de partijen een contract zouden hebben gesloten als ze van de situatie op de hoogte waren geweest ten tijde van het sluiten van de overeenkomst kan als een aanvullende interpretatie worden beschouwd. In dit geval wordt een situatie die bij het sluiten van de overeenkomst niet was voorzien, een gebrek in de rechtshandeling.
De artsen A en E, die ziekenhuizen op verschillende plaatsen exploiteren, sluiten bijvoorbeeld een contract om hun ziekenhuizen uit te wisselen en te verhuizen. Naderhand beweerde Eun dat de ruilovereenkomst ongeldig was en gaf hij uiting aan zijn voornemen om terug te keren naar zijn oude praktijk, en K probeerde de ruilovereenkomst te laten valideren, waarbij hij beweerde dat deze Eun verbood een praktijk te openen in of nabij zijn oude praktijk. In deze zaak heeft de rechtbank vastgesteld dat de oorzaak van het geschil was dat partijen ten tijde van de uitruilovereenkomst geen rekening hadden gehouden met de mogelijkheid dat de andere partij spoedig zou terugkeren naar het oude ziekenhuis en daar ook geen voorziening voor hadden getroffen. Als een van de partijen onmiddellijk zou terugkeren naar het oude ziekenhuis, zou dit het doel van de hele overeenkomst in gevaar brengen. De rechtbank komt daarom tot het oordeel dat als partijen hadden verwacht dat de andere partij binnen twee tot drie jaar na de totstandkoming van de ruilovereenkomst naar het oude ziekenhuis zou terugkeren, zij gedurende die periode een terugkeerverbod hadden afgesproken en de rechtbank oordeelde ten gunste van de vordering van K. Als dat zo was, berustte het besluit op een aanvullende interpretatie.
Dergelijke interpretaties van rechtshandelingen spelen een belangrijke rol bij het bieden van juridische stabiliteit en voorspelbaarheid. Het verduidelijkt juridische relaties gebaseerd op vertrouwen tussen partijen, minimaliseert juridische geschillen en draagt bij aan het handhaven van de sociale orde. Daarom is de interpretatie van rechtshandelingen niet alleen een kwestie van het oplossen van problemen tussen partijen, maar een belangrijk middel om de juridische stabiliteit in de samenleving als geheel te handhaven.
Ook de rol van rechtbanken bij de interpretatie van rechtshandelingen is van groot belang. Rechtbanken bieden normen voor de interpretatie van rechtshandelingen en helpen daarmee de juridische stabiliteit in de samenleving als geheel te handhaven. Door redelijke en eerlijke interpretaties te geven die rekening houden met de specifieke omstandigheden van individuele gevallen, helpen rechtbanken juridische geschillen op te lossen en sociaal vertrouwen op te bouwen. In dit proces handhaven rechtbanken de consistentie in de juridische interpretatie en verduidelijken ze de normen voor de interpretatie van rechtshandelingen om de juridische stabiliteit te bevorderen.
