Studenten worden direct na het begin van het semester ondergedompeld in verschillende taken en hebben last van meeliften als gevolg van inactieve deelname, vooral bij groepswerk. Om dit te voorkomen kunnen reputatievergeldingsstrategieën, rolverdeling en peer review-systemen worden geïntroduceerd om de samenwerking en verantwoordelijkheid te versterken.
Direct na het begin van het semester worden studenten gebombardeerd met opdrachten. Het is niet ongebruikelijk dat studenten in de universiteitsbibliotheek aan opdrachten werken. Een van de soorten opdrachten die vaak zuchten van frustratie bij studenten oproepen is groepswerk, of ‘teamwerk’, dat zo berucht is geworden dat er parodieën omheen zijn gemaakt, zoals de ‘Group Work Atrocity’. Een van de redenen voor deze bekendheid is het probleem van passieve deelname, of ‘free riding’, door sommige leden van de groep. Gezien het collaboratieve karakter van groepswerk is er altijd een probleem geweest en zal er altijd een probleem blijven met free riding. Een van de redenen voor meeliften is eigenbelang, waarbij mensen wel krediet willen krijgen, maar het werk niet willen doen. Wat kan er gedaan worden om free riding te voorkomen?
De meest klassieke manier om wraak te nemen op freeriders is het introduceren van een peer review-systeem, waarbij mensen die niet meedoen lagere scores krijgen. Het probleem met deze aanpak is dat deze zich niet richt op mensen die geen waarde hechten aan krediet. Een alternatieve oplossing voor dit probleem is het organiseren van groepen met ‘bewaarders’, zoals mensen uit dezelfde klas. De reden hiervoor is dat als het gerucht over de free rider zich in de groep verspreidt, dit gevolgen zal hebben voor de interpersoonlijke relaties van de free rider, die niet gerelateerd zijn aan cijfers. Dit kan worden gezien als een uitbreiding van de bovenstaande vergeldingsstrategie, waarbij gebruik wordt gemaakt van het sociale aspect van reputatie. Hoewel het misschien hard lijkt, kan deze strategie worden gebruikt om het meeliften in groepswerk te verminderen.
De ‘vergelding’ die in deze strategie wordt gebruikt, maakt gebruik van het concept van de Tit for Tat (TFT)-theorie. Deze theorie verklaart waarom mensen zich altruïstisch gedragen, te beginnen met 'samenwerking' bij een wederzijdse transactie, en vervolgens met gelijke munt terug te slaan als de andere partij hen bij een volgende transactie verraadt. Door deze herhaling van goede daden en vergelding worden individuen terughoudend om het slachtoffer te worden van vergelding voor hun eigen verraad, wat hen ertoe brengt met elkaar samen te werken. De zwakte van deze theorie is dat zij herhaalde situaties van samenwerking en vergelding veronderstelt, waardoor het moeilijk is om deze theorie toe te passen op situaties waarin dit niet kan gebeuren, dat wil zeggen eenmalige situaties.
Laten we de TFT-theorie dus toepassen op de groepswerksituatie. Als universiteit als geheel zijn er zoveel mensen op de universiteit dat het zeer waarschijnlijk is dat het groepswerk eenmalig is. Deze situatie past echter bij de zwakte van de TFT-strategie: het is een eenmalige situatie. Dit is waar de problematische situatie van de theorie in het spel komt. Door het publiek van de groep echter te beperken tot ‘mensen die je keer op keer zult zien’, is de kans groter dat de transacties met groepsleden worden herhaald, niet alleen in de groep, maar ook in daaropvolgende interpersoonlijke interacties, waardoor het probleem van de eenmalige groepssituatie.
Naast het adopteren van de TFT-theorie om meeliften in groepen te voorkomen, is het ook belangrijk om de manier waarop groepen opereren te verbeteren. Eén manier om dit te doen is bijvoorbeeld door een contract op te stellen waarin de rollen in de groep duidelijk zijn verdeeld en de verantwoordelijkheden van elke persoon zijn gespecificeerd. Het kan ook effectief zijn om een systeem in te voeren dat regelmatig de voortgang van de groep controleert en de bijdrage van elke persoon evalueert door middel van tussentijdse feedback. Dit zal ervoor zorgen dat niemand zijn of haar rol verwaarloost, terwijl het hen ook de kans geeft om samen te werken en elkaars werk aan te vullen.
Is er dus een reden om goed te leven? Voor de doeleinden van deze vraag definiëren we het recht op leven als leven volgens sociale normen. Deze sociale normen vereisen soms dat individuen offers brengen, en daarom zijn persoonlijke waardeoordelen en sociale correctheid met elkaar in conflict. Dus waarom moeten we ons eigenbelang opofferen om aan sociale normen te voldoen? Mensen zeggen vaak dat we aan sociale normen moeten voldoen omdat de samenleving anders instort. En dit is waar. Sociale normen zijn regels die zijn opgesteld door de mensen in een samenleving, en als ze niet worden nageleefd, zal de samenleving ongeorganiseerd raken. Er zijn echter genoeg mensen die ze niet volgen. In feite zijn er veel mensen die het beter doen dan degenen die de normen volgen. Hoe meer van zulke mensen er zijn, hoe meer de cultuur van het niet naleven van normen zich zal verspreiden en de samenleving zal desintegreren, en dan zal de toestand van ‘iedereen tegen iedereen’ letterlijk blijven bestaan, wat voor individuen geen comfortabele situatie is om in te leven.
Wat moet er dus gedaan worden om deze situatie te verbeteren? Laten we teruggaan naar de groepswerksituatie. We hebben de strategie van vergelding gebruikt om het meeliften te stoppen. Laten we dit toepassen op de samenleving. Als we een transactie beschouwen als een transactie tussen een individu en de samenleving, in plaats van een individu en een individu, dan zal de maatschappij, als een individu verraadt – als hij zich misdraagt – wraak nemen – hem sociaal straffen. Tenzij een individu geïsoleerd van de samenleving leeft, zal de transactie tussen een individu en de samenleving geen eenmalige gebeurtenis zijn. Daarom zou de TFT-strategie redelijk goed moeten werken.
Concluderend zouden studenten verschillende strategieën moeten hanteren om meeliften in groepswerk te voorkomen. Peer review, samenwerken met iemand die u in de gaten houdt, het afbakenen van rollen en verantwoordelijkheden, en regelmatige voortgangscontroles en feedback kunnen allemaal helpen de bekendheid van groepswerk te verminderen. Je kunt ook het belang benadrukken van het leven binnen sociale normen en het handhaven van goed gedrag via de TFT-theorie. Deze inspanningen zullen leiden tot betere samenwerking en prestaties, zowel op de universiteit als in het sociale leven.
