Een laatste boodschap van een leraar die leerlingen een leven lang les heeft gegeven. Leraren die een leven lang les hebben gegeven aan leerlingen, verlaten nu het klaslokaal, denken na over de kostbare tijd die ze samen hebben doorgebracht en sturen warme wensen naar hun leerlingen terwijl ze hun eigen pad vervolgen.
Laatste woorden van een gepensioneerde leraar
Beste directeur, lieve collega's en collega-leraren die al vele jaren bij mij zijn, bedankt voor het organiseren van deze pensioneringsceremonie vandaag voor mij. Terwijl ik hier sta, zijn mijn herinneringen aan mijn tijd op de campus, die nooit kort zijn geweest, panoramisch, en ik kan niet beschrijven hoe ik me voel wetende dat vandaag mijn laatste is.
Ik kan me nog levendig het moment herinneren dat ik voor het eerst voet op deze campus zette. Het lijkt wel gisteren dat ik voor mijn studenten stond, met een rood gezicht en trillende stem, en ik kan niet geloven dat het zo lang geleden is. De sprankelende ogen van de kinderen, hun heldere en vrolijke lach, het gevoel van het schoolbord en de tafel die we uur na uur deelden – al deze dingen die ik vroeger als vanzelfsprekend beschouwde, maar vandaag besef ik hoe belangrijk ze voor mij waren en hoe dankbaar ik voor hen ben.
Bovenal herinner ik me dat ik de avond voordat ik hier voor het eerst kwam, mezelf beloofde dat ik elke leerling les zou geven alsof het mijn eigen kinderen waren, en dat ik mijn best heb gedaan om met beide benen op de grond te blijven en ze allemaal gelijk te geven. liefde sindsdien. Natuurlijk hebben niet al mijn studenten dit begrepen. Net zoals er geen vingers zijn die geen pijn doen als je op tien vingers bijt, waren alle leerlingen belangrijk voor mij, maar te midden van een snel veranderend onderwijssysteem kon ik mezelf niet verzoenen tussen het leraarschap met grenzeloze liefde voor mijn leerlingen en een strenge leraar die ervoor wilde zorgen dat ze het respect voor hun leraar niet verloren. Dit kan voortkomen uit mijn eigen tekortkomingen.
Als leerkracht voelde ik echter altijd een gevoel van trots als ik kinderen zag die in mijn lesgeven geloofden, erin slaagden en mij kwamen begroeten, zelfs nadat ze waren afgestudeerd, alsof ze een van mijn eigen kinderen waren die geslaagd waren. Nu er zoveel tijd is verstreken en dat allemaal nu een herinnering is, krijg ik tranen in de ogen als ik de blik in hun ogen zie. Als ik er nu over nadenk, denk ik niet dat ik ze iets heb geleerd, maar eerder dat ik het gevoel heb dat ik veel van ze heb geleerd. Van hen leerde ik onschuld en eerlijkheid, en van mijn collega-leraren leerde ik standvastige overtuiging en manieren.
Ook het warme hart van mijn directeur ben ik niet vergeten, die mij altijd goed advies gaf als ik soms in verwarring raakte. Je was altijd als een grote berg en leidde ons allemaal met je wijsheid en geduld, en dankzij jou ben ik gekomen waar ik nu ben. Ik zal deze school de rest van mijn leven nooit vergeten, en ik zal altijd dezelfde instelling hebben die mij hier zoveel jaren geleden bracht.
Ik wil graag mijn diepste dank uitspreken aan alle studenten, docenten en schoolleiders die mij onderweg hebben bijgestaan. Ik wil ook graag de ouders bedanken die mij hun dierbare kinderen hebben toevertrouwd. Hoewel ik hier wegga, zal mijn hart altijd bij jou zijn en heb ik er vertrouwen in dat mijn collega’s mijn schoenen zullen kunnen vullen. Ik weet dat u uitstekend werk zult leveren door uw studenten op het juiste pad te onderwijzen en te begeleiden.
Tenslotte wens ik u oprecht alle geluk en vreugde bij uw toekomstige inspanningen. Bedankt.
Groeten aan het einde van het jaar met pensioen van een leraar op een basisschool
Hoe gaat het?
Er zijn nog maar drie pagina's over op de kalender, en dit is de tijd van het jaar waarin het voelt alsof je het hele jaar niets hebt gedaan, en je het gevoel hebt dat je niet alles goed hebt gedaan. Maar de tijd heeft mij en velen van jullie hier ongetwijfeld doen groeien, net zoals er bomen groeien en het graan rijpt. Ik denk dat de reden dat je die groei niet voelt, is dat je niet in jezelf gelooft. Er zal altijd iemand op deze wereld zijn die tot het einde toe in je zal geloven, maar om iemand te zijn die zich niet schaamt voor zijn of haar geloof, moet je in jezelf geloven.
Vandaag ben ik zo ver gekomen omdat ik in mezelf als opvoeder geloof. Vandaag markeert het einde van mijn publieke dienst als onderwijzer. Ik wil graag mijn hoofd buigen in diepe dankbaarheid voor jullie allemaal die het koude weer hebben getrotseerd om mij te eren tijdens mijn pensioenceremonie.
Het lijkt nog maar gisteren dat ik mijn leven als opvoeder als reguliere leerkracht begon, maar inmiddels zijn er alweer 33 jaar verstreken. Ik beschouw mijn carrière als docent, die begon op de ○○ basisschool, als een hemelse roeping, en het leven met mijn geliefde leerlingen zal nog lang in mijn geheugen blijven. Het gelach in elk klaslokaal, de momenten waarop ik mijn geliefde leerlingen uitschold, de momenten waarop ik oprecht bezorgd om ze was, en de momenten waarop ik ze aanmoedigde en troostte als ze in de problemen zaten. Alle momenten waarop ik met hen lachte en huilde, zijn nu dierbare herinneringen.
Terwijl ik lesgaf, gaf ik les en leerde ik van mijn studenten. Terugkijkend besef ik dat mijn lange carrière als docent, die in veel opzichten tekortschoot, niet zonder fouten was, en ik ben dankbaar dat ik alleen heb kunnen bereiken wat ik nu heb dankzij de genereuze steun van de faculteit en het personeel en iedereen om mij heen die altijd voor mij heeft gezorgd.
Ik heb geprobeerd de vastberadenheid die ik had toen ik jonger was, om als onderwijzer het juiste pad te bewandelen, niet te verliezen. Tijdens mijn loopbaan als docent heb ik meer spijt en spijt van wat ik niet goed deed dan van wat ik wel goed deed. Ik voelde me echter beloond toen ik mijn studenten zo zag groeien, en dat was de kracht die mij op dit pad hield.
Tegen de junior leraren zou ik willen zeggen: jullie hebben de kostbare sleutel in handen om de toekomst van kinderen te ontsluiten, hun mogelijkheden te ontsluiten en hun hart te leiden met liefde en wijsheid. Ik vraag u standvastig te blijven op moeilijke momenten en altijd een warme hand uit te steken naar kinderen.
Nu ik mijn baan als docent moet verlaten, heb ik meer spijt en spijt van de dingen die ik niet goed heb gedaan dan van de dingen die ik wel goed heb gedaan. Ik kan deze positie echter met vreugde verlaten omdat ik er vertrouwen in heb dat er een beter heden bestaat dan het verleden, een levend en ademend morgen dan vandaag. Hoewel mijn lichaam weggaat, zal mijn hart altijd bij mij zijn, en als mij een ander leven wordt gegund, zal ik zonder aarzeling opnieuw voor lesgeven kiezen.
Nu zal ik terugkeren naar de mooie en natuurlijke wereld met gelukkige herinneringen aan mijn vroegere carrière als docent, zien hoe mijn studenten hun rol in de samenleving met integriteit vervullen, en de rest van mijn leven op een zinvolle manier doorbrengen met mijn gezin. Bedankt.
Voorbeeld afscheidsbrief leraar
Hallo, Nadat ik de datum voor mijn pensioenceremonie heb vastgesteld, heb ik ineens veel gedachten in mijn hoofd. Het lijkt gisteren, januari 2023, dat ik mijn doelen voor het jaar heb gesteld, en hier zijn we dan. Het is al mei 2023 en het is tijd om met pensioen te gaan, en het is zoiets van: "Wauw, ik zit al 30 jaar op school!" en het is als: “Wauw, de tijd vliegt voorbij. Ze zeggen dat de tijd vliegt, maar ik denk niet dat ik het ooit zo heb gevoeld als nu. Ik kan me nog de opwinding en nervositeit herinneren die ik voelde toen ik voor het eerst begon met lesgeven, en het is moeilijk te geloven dat ik me aan het voorbereiden ben op het einde. En ik ben zoveel mensen dankbaar.
In de eerste plaats ben ik dankbaar dat ik in Japan ben geboren, want het was absoluut een zegen om hier op te groeien en het onderwijspad te hebben gekozen, wat op zijn beurt te danken was aan de kansen die het land mij bood. Ik had het geluk dat ik leraar kon worden. Ik ben dankbaar voor de leraren die mij les hebben gegeven, en ik ben dankbaar voor de studenten die mij als leraar hebben erkend. Ik ben dankbaar voor de senioren die mij zo klein als een erwt zagen en mij herkenden als een premium basketbal.
Bovenal ben ik zo dankbaar voor de kans die ik kreeg om een verscheidenheid aan educatieve ervaringen op te doen die mijn dagen vulden. Zonder deze ervaringen zou ik hier vandaag niet eens zijn om zovelen van jullie gedag te zeggen. De studenten, collega's en senioren die ik tijdens mijn carrière als docent heb ontmoet, hebben mij allemaal geholpen groeien. Er zijn zoveel mensen in de wereld die we kunnen bedanken.
Ik ben vooral mijn collega's dankbaar voor het organiseren van mijn afscheidsceremonie. Ik voel me ongelooflijk gelukkig, ik heb zoveel geweldige mensen ontmoet en ik heb het soort les kunnen geven dat ik altijd al wilde doen. Natuurlijk heb ik ook kleine tegenslagen gehad, maar als je naar het grote geheel kijkt, heb ik een stabiel leven gehad zonder grote tegenslagen.
Een vogel genaamd de dodo, die tegenwoordig niet meer wordt gezien, leefde op het eiland Mauritius in de Indische Oceaan en stierf in 1681 uit. Biologen hebben drie redenen voor zijn uitsterven geïdentificeerd: hij was te volgzaam, hij had geen vijanden, en hij kon niet vliegen. Toen ik erover nadacht, besefte ik dat ik veel op de dodo lijk: ik ben een aardige vent, ook al is dat niet zo, en ik heb een rustige carrière als docent gehad. Ten slotte denk ik dat ik net als de dodo ben, omdat ik nergens bijzonder goed in ben. Ik krijg kippenvel als ik denk dat als ik mijn leven in de natuur had geleefd in plaats van op school, ik net als de dodo zou zijn geweest. Terwijl ik hierover nadenk, word ik eraan herinnerd hoeveel onderwijs zoveel mensen helpt. Zelfs als ik niet het gevoel heb dat ik zoveel kan doen als Dodo, geloof ik graag dat mijn kleine rol een grote impact heeft gehad op mijn studenten.
Ik betreur het dat ik zo ver tekort ben geschoten in het in praktijk brengen van mijn overtuiging dat de nadruk van het onderwijs op de leerling en de leraar moet liggen. Ik geloofde dat het in wezen het probleem en de verantwoordelijkheid van de leerling was om goed of niet goed te leren, en dat het de rol van de leraar is om de leerling te helpen die persoon zelf te worden. Ik dacht elke dag na over lesmethoden en bestudeerde deze, en ik betreur het dat ik niet iedere leerling de beste manier van leren heb kunnen leren.
Zelfs als ik het lerarenberoep verlaat, is dit nog steeds iets dat ik wil doen. Ook na mijn pensionering blijf ik onderwijsgerelateerde werkzaamheden doen. Ik zal dit niet als het einde beschouwen, maar als een nieuw begin, en ik zal hard leven. Ik blijf betrokken bij onderwijsgerelateerde werkzaamheden en deel mijn ervaringen. Mijn passie voor onderwijs zal in de loop van de tijd niet veranderen en ik zal de mogelijkheden om te leren blijven verkennen.
Dank je.
Afscheidsboodschap van de directeur
Goedenavond, allemaal. Ik wil u allen hartelijk bedanken voor het vrijmaken van de tijd die u in uw drukke schema's heeft vrijgemaakt om de bijeenkomst bij te wonen. Ik ben ook zeer dankbaar voor de vele vriendelijke woorden die u tegen mij hebt gezegd, en ik zal ze ter harte nemen en in mijn toekomstige leven weerspiegelen.
Aftredend president zijn betekent vertrekken en terugkijken. Terwijl ik hier voor u sta, heb ik veel nagedacht over de voorbereiding van mijn afscheidstoespraak, en als ik terugkijk op mijn leven op dit moment, heb ik het gevoel dat mijn woorden een offer zijn, een gebed. Terugkijkend wil ik graag mijn oprechte dank uitspreken aan de leerlingen, ouders en collega-leraren die mij onverdiende liefde en steun hebben getoond.
De herinneringen aan onze vele jaren samen op deze campus zitten diep in mijn hart. De tijd die ik met jullie allemaal heb doorgebracht, is voor mij van onschatbare waarde geweest, en elk moment heeft mijn leven verrijkt. Ik herinner me de kleine gesprekken in de klas, het gelach en de problemen die we deelden, en de tijden die we samen doorbrachten om elkaar aan te moedigen alsof het gisteren was. Deze herinneringen zullen nooit vergeten worden en zullen de rest van mijn leven een aanwinst blijven.
Terugkijkend ben ik ook vervuld van spijt. Zelfs als ik terug zou willen, ben ik bedroefd door het feit dat ik dat niet kan. Het is een weemoedig gevoel om naar een wereld te kijken die nu voorbij is. Maar deze weemoed zal op termijn waarschijnlijk veranderen in een andere vorm van herinnering. Ik zou in ieder geval zeggen dat het een heel ander gevoel is dan het dagelijks leven.
We worden allemaal ouder, zieker en gaan dood, en we voelen ons allemaal kleiner en minder capabel. Pensioen is een vernietiging, een symbolische dood. Er wordt vaak gezegd dat het lezen of horen van pensioentoespraken deprimerend is, omdat het zo moeilijk is om een plek te verlaten waar je al tientallen jaren bent geweest. Maar nogmaals, als er een bestemming moet worden bereikt, kan pensioen een wake-up call zijn. Voor mij ga ik mijn pensioen gebruiken als een wake-up call, zo niet als een openbaring, dan wel als een nieuwe start.
Ik heb het geluk gehad om directeur te zijn, maar in mijn hart ben ik altijd een student geweest. Ik heb altijd van lezen en studeren gehouden, en ik zal altijd een student blijven. Ik kijk ernaar uit om meer te leren en verschillende ervaringen op te doen in de wijdere wereld. Ik kijk ernaar uit om een nieuw hoofdstuk in mijn leven te beginnen en de verbindingen die ik onderweg met je heb gemaakt te koesteren.
Nu ik aftreed, kan ik niets meer vragen, en ik kan alleen maar zeggen dat het een werkelijk mooie tijd is geweest om bij jullie allemaal te zijn. Ik zal altijd voor jullie bidden, en ik dank jullie allemaal nogmaals uit de grond van mijn hart dat jullie mijn pad kruisten. Bedankt.
Voorbeeld van een exit-toespraak van de directeur
Goedemorgen, allemaal. Ik had gehoopt dat deze dag nooit zou komen, maar eindelijk is het zover. Hier in deze positie staan bemoeilijkt mijn geest, maar vervult mij tegelijkertijd met diepe emoties. Als ik terugkijk op mijn ○○ jaren in publieke dienst, is het waar dat er soms moeilijkheden en ups en downs zijn geweest. Maar ik ben dankbaar voor alle momenten die mij hebben gemaakt tot wie ik nu ben. Terugkijkend heb ik geen spijt van mijn leven in de publieke dienst, ook al heb ik een tijdje geklaagd en geklaagd.
Wat ik betreur is dat ik de vele mensen die mij hebben geholpen dit te bereiken niet heb kunnen bedanken, en ik ben blij dat ik eindelijk van deze gelegenheid gebruik kan maken om mijn dankbaarheid te uiten. Allereerst wil ik mijn oprechte dank uitspreken aan de heer ○○○, mijn senioren, junioren en collega's voor het organiseren van zo'n grootse pensioneringsceremonie. Zonder jullie warme hart en aandacht zou ik me hier vandaag leeg hebben gevoeld.
Ik wil ook graag mijn familie en vrienden bedanken, die mij hebben aangemoedigd en geholpen in moeilijke en moeilijke tijden. Met uw steun en aanmoediging kon ik de zware verantwoordelijkheden van een openbaar ambt vervullen. Ik wil ook mijn ouders bedanken voor het feit dat ze mij een gezond lichaam en een gezonde geest hebben nagelaten, waardoor ik met eer mijn ambt kan verlaten. Mijn ouders zijn altijd mijn sterkste supporters geweest, en ik heb mijn rol als vader niet kunnen vervullen omdat ik het druk had met mijn werk, maar ik wil graag van deze gelegenheid gebruik maken om mijn zoons en dochters te bedanken voor het feit dat ze opgroeiden als kinderen van een verstandige ambtenaar.
Last but not least wil ik mijn vrouw bedanken, die ondanks ons schamele salaris zonder enige klacht aan mijn zijde heeft gestaan in gebed. Zonder uw opoffering en begrip zou ik hier vandaag niet kunnen staan en u zo vrijmoedig kunnen begroeten.
Mijn leven in publieke dienst staat op het punt ten einde te komen en ik sta op het punt een nieuw en onbekend pad te bewandelen, en hoewel ik doodsbang ben voor wat ons te wachten staat, heb ik vertrouwen in de wetenschap dat ik vertrek met de warmte van jouw liefde in mijn hart. Ik vraag u om over mij te blijven waken, zoals u in het verleden hebt gedaan. Waar ik ook ben of wat ik ook doe, ik zal nooit de kostbare tijd vergeten die ik met jou heb doorgebracht.
Ten slotte hoop ik dat wanneer we elkaar kruisen, we het soort mensen zullen zijn dat graag de handen vasthoudt en een kopje rijstwijn deelt wanneer de tijd het toelaat. Voor jullie allemaal: wees elke dag gezond en gelukkig. Bedankt.
Voorbeelddocument pensioentoespraak directeur
Hallo allemaal. Het lijkt gisteren dat ik een jonge man van in de twintig was met een mooie droom om les te geven, en ik was opgewonden toen ik werd aangesteld als nieuwe leraar op een school met een lange traditie van uitmuntendheid, maar er zijn al ○○ jaar verstreken. Terugkijkend besef ik dat ik het beroep van leraar heb uitgeoefend met de vastberadenheid om alles op te offeren en te dienen voor de opleiding van de tweede generatie, maar er zijn veel dingen die ik mis en waar ik spijt van heb. Ik heb van ijver en oprechtheid mijn levensdoel gemaakt en heb mijn handtekening als opvoeder geleefd, waarbij ik mijn best deed, maar ik voelde me altijd ontevreden en had behoefte aan meer.
Terugkijkend besef ik hoe gezegend ik ben dat ik dit pad heb gekozen. Lesgeven is niet zomaar een baan, het is een functie waarin je verantwoordelijk bent voor iemands leven en een belangrijke rol speelt bij het vormgeven van zijn of haar toekomst. Dagelijks omgaan met studenten en hen zien groeien en veranderen is zowel inspirerend als een zware verantwoordelijkheid. Door me te verheugen over hun kleine prestaties en aan hun zijde te staan als ze het moeilijk hebben, is mijn carrière als docent nog betekenisvoller geworden.
Zelfs nu, met alle emoties die bij mijn werk horen, kan ik niet anders dan denken aan enkele van de meest memorabele en lonende momenten. Toen ik leraar was, zijn mijn meest nostalgische herinneringen dat ik leraar op een middelbare school was en elke dag voor en na school op het bord tikte met leerlingen, omdat ik me diep realiseerde dat leerlingen degenen zijn die het bestaan van een leraar valideren en hem inspireren of inspireren. haar om met zelfvoldaanheid hard les te geven.
Nu ik met plezier terugkijk op die dagen, is er één ding dat ik tegen mijn junioren zou willen zeggen nu ik mijn huidige functie verlaat. Help de studenten onder onze zorg gezond op te groeien naar lichaam en geest. Begeleid hen alstublieft om een gehumaniseerde relatie tussen leraar en leerling te hebben, en niet een relatie van nemer en aanbieder.
Leraren moeten hun leerlingen de waarde bijbrengen dat ze zichzelf kunnen redden en geen dingen kunnen doen die anderen problemen bezorgen. Leraren moeten hun leerlingen ook de waarde bijbrengen van beleefd zijn en geen dingen te doen die anderen problemen bezorgen. Leraren moeten hun leerlingen begeleiden zodat zij het soort mensen worden dat nodig is in onze samenleving, die beleefd zijn en de mooie gebruiken van ouderen in praktijk brengen. Ik hoop ook dat onze leraren hun leerlingen zullen helpen met een hart van dienstbaarheid dat alle ideologieën en staatsaanspraken overstijgt.
Leraren zijn niet alleen maar overbrengers van kennis; ze moeten studenten helpen groeien door karaktervorming, zodat ze op de juiste manier in de samenleving kunnen leven; Wanneer leerlingen moeilijkheden ondervinden, moeten zij hen moed en hoop bijbrengen, en hen soms strikt begeleiden om hen op het goede pad te houden. Ik hoop dat leraren het goede in hun leerlingen zullen vinden, hen zullen prijzen en aanmoedigen, en hen met heel hun hart zullen leren de realiteit van liefde te beseffen. Als je dat doet, niet alleen levensbegeleiding, maar ook leerbegeleiding, zal iedereen het goed doen, wat de meest waardevolle ervaring is die ik heb opgedaan in mijn onderwijscarrière.
Tot slot wil ik mijn diepste dank uitspreken aan de adjunct-directeur, het personeel en de ouders van onze school voor deze gelegenheid om vandaag met u te spreken, en ik wens u het allerbeste. Bedankt.
